Het goede nieuws blijft maar binnenstromen voor 'Pete & Perq': in februari mochten ze nog een Zilveren Harp in ontvangst nemen, begin mei doen ze twee optredens in Los Angeles en het gelauwerde album 'Mindstate' komt die maand uit in de VS, Canada en Australië - nadat vorig jaar Europa, Zuid-Afrika en Japan al aan de beurt waren. In de tussentijd verkopen ze ook nog even Tivoli uit, iets dat tot nu toe nog geen Nederlandse hiphop-act gelukt is. Het is opvallend, maar niet onverklaarbaar: Pete Philly en Perquisite zijn de ideale schoonzonen van de Nederlandse hiphop. Hun album staat vol gelikte, jazzy en rijk georkestreerde liedjes en heeft een aardig concept (elk nummer staat voor een geestestoestand), daar houden mensen van. Samenwerking met een big band ligt dan ook in de lijn der verwachting: jazzy en niet te gedurfd. Nadat ze eerder deze maand gezamenlijk Toomler in Amsterdam uitverkochten, was zondagavond Tivoli aan de beurt, met niet onverdeeld positieve resultaten. De culturele zondag stond geheel en al in het teken van jazz, daarom was er een cross-over van jazz met andere muziekstijlen. Een aardig concept, waarin de New Generation Big Band zich voor de jazzliefhebbers van de beste kant liet zien, maar de pure hiphopfanaat wordt teleurgesteld. Wie vier maanden geleden Pete & Perq in een eveneens uitverkochte Helling aan het werk zag, moet concluderen dat het toen een stuk beter klonk. De instrumentatie van contrabas, cello en draaitafels past ook beter bij Pete Philly's stem dan een complete 18-koppige big band. Prijzenswaardig is dat Pete Philly niet in de val loopt die veel MC's live treft - hard schreeuwen - en hij maakt ook geen gebruik van een 'tweede man' die meerapt, maar in dit geval leverde het een weinig verheffend resultaat op: grotendeels onverstaanbaarheid. Doordat de begeleidende muziek vaak de overhand had met een hoeveelheid aan blaasinstrumenten, werd het nogal een mat optreden, hetgeen ook op het publiek oversloeg: Pete Philly kondigde het laatste nummer aan, waarop geen reactie kwam. Hij zei nóg een keer dat het laatste nummer aanstaande was en kreeg toen met moeite wat teleurgestelde "aaaahhh"-uitroepen uit het publiek. En dat in een uitverkochte zaal. Toch wil dit niet zeggen dat het een slecht optreden was. Pete Philly is een strakke MC die goed weet hoe hij het publiek moet bespelen en een sympathieke indruk moet maken. Zo draagt hij het nummer 'Grateful' op aan Rita, een vriendin van zijn ouders die hem ooit bij het politiebureau op kwam halen na wat 'kattekwaad'. Voor de variatie zijn er dwarsfluit-, cello-, gitaar-, saxofoon en scratch-solo's, alsmede het duet 'Mellow' met R&B-ster-in-de-dop Senna. Het hele optreden blijft echter met ruime marges binnen de lijntjes en daardoor blijft het maar een matte bedoening. Hoezeer ze ook succesvol zijn, het is meer neuzel-hop voor dertigers dan vieze, incorrecte maar wel opzwepende hiphop. Maar ja: ieder zijn meug. Pete Philly & Perquisite and the New Generation Bigband Gezien: Tivoli, zondag 23 april 2006