Davis Sanders is 26 jaar en komt uit Antwerpen. Een spichtig figuur in een zwart pak achter aan tafel vol apparatuur. Samen met zijn bandleden Jason (gitaar en saxofoon) en Benjamin (toetsen en aanverwante electronica) laat hij het publiek al lang voor de komst van Yonderboi dansen op zijn opzwepende electro. De saxofoon geeft een jazzy sfeertje, de keys zijn speels. Dijf zingt snel en monotoon. Hij schuift zijn stem niet naar de voorgrond, maar gebruikt hem als ondersteuning bij de muziek. Na een aantal exotisch aandoende nummers, sluiten de Belgen af met een vette electrotrack. 'Yonderboi', verschijnt er een klein half uur later op het enorme scherm achter het podium. Achter de artiestennaam gaat in het dagelijks leven Laszlo Fogarasi schuil, afkomstig uit Hongarije. Op 19-jarige leeftijd leverde hij zijn debuutalbum af; het internationaal bejubelde 'Shallow and Profound'. Hij werd destijds gezien als een van de aanstichters van de loungehype, al heeft hij zelf altijd gezegd dat hij dit niet begrijpt. Lounge of niet, de cd leverde Yonderboi naamsbekendheid en optredens in vele landen op. Nu, vijf jaar later is er 'Splendid Isolation', geproduceerd door onze eigen Tom Holkenborg, alias Junkie XL. De opvolger laat een gevarieerder, maar ook donkerder, bij vlagen zelfs onheilspellend geluid horen. De kleine Hongaar is op tournee met zijn Kings of Oblivion, een begeleidingsband bestaande uit een drummer, een gitarist en een keyboardspeler. De kop gaat er vanavond in Tivoli af met 'All We Go To Hell' en 'Amor', de eerste twee liedjes van het nieuwe album. Opzwepende nummers, waarin een grote rol is weggelegd voor beurtelings drums en gitaar. De muzikanten zijn goed, maar al snel wordt duidelijk dat de band er niet staat om het publiek te entertainen. Zij zorgen slechts voor de muzikale omlijsting van Yonderboi's composities. Ook de visuals zijn hierop geënt: ze weerspiegelen de sfeer van de nummers. Na een aantal tracks van het debuutalbum komt zanger Krisztián Szücs op. In Hongarije bekend met zijn eigen band HS7, maar nu een onderdeel van Yonderboi's liveband. Szücs zingt op de helft van de nummers van Splendid Isolation, en is dus niet constant op het podium aanwezig. Hoewel zijn uitvoering van sterke tracks als 'Badly Broken Butterflies' en de Dire Straits-cover 'Follow Me Home' muzikaal niets te wensen overlaat, is zijn interactie met het publiek minimaal. Hij krijgt de toeschouwer dan ook niet echt mee, en momenten van rust in de liedjes worden door het publiek al snel aangegrepen om te gaan praten. Dansnummers als 'Motor' en 'Trains In The Night' komen redelijk uit de verf en krijgen het publiek in beweging. Helaas weten Yonderboi en de band de spanning slecht vast te houden. Dit heeft grotendeels te maken met het gebrek aan contact met de zaal en de onpersoonlijkheid van de performance. Een gemiste kans: de muziek is van hoge kwaliteit en zou met een spannender presentatie veel beter tot haar recht komen. Huidige single 'Were You Thinking Of Me' wordt, voorspelbaar genoeg, met het meeste enthousiasme ontvangen. Op de achtergrond zijn beelden uit de video te zien: een film-noir achtige clip waarin Yonderboi zelf de hoofdrol speelt. Na kort van het podium te verdwijnen, komen Yonderboi en zijn Kings terug voor een toegift, die goed begint met 'Love Hides', een bezwerende cover van The Doors. Het optreden eindigt met 'Even If You Are Victorious', tevens het laatste nummer op de nieuwe plaat. Een traag nummer, dat live wel aan diepgang wint, maar toch niet echt weet te boeien. Hierna verdwijnt Yonderboi backstage, terwijl de woorden 'nothing ever changes' door de zaal nagalmen. Yonderboi and the Kings of Oblivion & Dijf Sanders Gezien: Tivoli, 11 april 2006