zZz en Spider Rico geven zich helemaal

Bloed, zweet en rock 'n' roll in EKKO

Tekst: Peter Jamin / Fotografie: Anna van Kooij, ,

Een zwoele nazomeravond waarop de temperatuur nog behoorlijk opliep, was de ideale setting voor twee bands die het oerrock 'n’ roll-gevoel uitstralen: het podium op, en spelen tot je erbij neervalt. En beide bands bewezen dat goede rock 'n’ roll heel elementair is - zo elementair dat je er zelfs geen gitaren voor nodig hebt.

Bloed, zweet en rock 'n' roll in EKKO

Een zaal als EKKO is ideaal voor een band als zZz. Het publiek staat met de neus op het podium en het zweet druipt van de muren. En hoewel het hard gaat met Björn Ottenheim en Daan Schinkel - debuutalbum Sound Of zZz, uitgebracht door Excelsior, krijgt internationaal lovende kritieken - is het te hopen dat ze hun natuurlijke habitat niet ontgroeien. Het geluid van zZz, gedreven door de smerige orgelpartijen van Schinkel, en het basale drumwerk en de overstuurde zang van Ottenheim, wordt vaak omschreven als 'sleazy'. En zo’n band hoort thuis in een sleazy omgeving. Het moet voor het duo - begonnen met jammen in de kelder van het kraakpand waar ze beiden woonden - ook vreemd aanvoelen om 's middags in een tent in de polder te staan spelen. Ook al heet die tent India, en is de polder omgedoopt tot Lowlands. Ze moeten echter oppassen dat het niet te snel gaat met zZze. De band lijkt bijvoorbeeld nog te weinig materiaal te hebben om een consistent optreden neer te zetten. Dat elke zichzelf respecterende rockband z'n optreden tegenwoordig beëindigt met een partij feedback, is zo langzamerhand toch wel een cliché. De keuze van zZz om het optreden te beginnen, te onderbreken én te eindigen met een bak ongestuurde noise, was beslist wat veel van het goede. Ook drummer en zanger Björn leek op een gegeven moment genoeg te hebben van het gefreak van toetsenist Daan op z’n feedbackende apparatuur. Het harde juichen dat over het algemeen op zo'n geluidsexercitie volgt, moet niet als waardering voor het voorgaande worden gezien, maar eerder als aanmoediging voor weer een echt liedje. En in liedjes lijkt zZz uit te blinken - pakkende deuntjes rond een orgelriff, een opgefokt drumloopje, een paar gefluisterde of geschreeuwde kreten. Dat maakt het geluid van zZz heel eigen en herkenbaar, hoewel ze ook spelen in een traditie van bands als The Doors, Suicide, The Cramps en The White Stripes. Ook bij Spider Rico gaat het om liedjes, maar dan zo snel gespeeld dat het lijkt of ze ermee door de geluidsbarrière willen gaan. Als zanger/gitarist Dennis Weening - ook bekend van MTV en TV West - een rustiger nummer aankondigt, blijkt dat heel relatief te zijn. Het tempo ligt iets lager, maar de intensiteit van het nummer doet niet onder voor de rest van de set. Net als zZz lijkt Spider Rico zonder veel pretenties het podium op te stappen. '1-2-3-4-spelen' is het devies, en dat deed de band met verve. En hoewel Utrecht niet echt 'rockcity' is - zanger Dennis kon het publiek niet van het tegendeel overtuigen - en het Utrechtse publiek maar moeilijk loskwam, was het na dit avondje zweterige rock ‘n’ roll toch behoorlijk 'hot ‘n’ sleazy' in EKKO. Spider Rico & zZz Gezien: EKKO, zaterdag 10 september 2005