Na een vorige keer zijn Utrechtse show te hebben afgelast was het vanavond toch echt het moment voor David Bazan. Bazan, ooit actief in de hardcorescene van Seattle, richtte in 1995 Pedro The Lion op. Op een viertal platen en een aantal EP’s laat deze Amerikaan een stortvloed aan mistroostigheid horen, gevat in een trage vorm van emo-rock. Het laatste werk ‘Achilles Heel’ stamt alweer uit 2004, maar blijkbaar vonden Bazan en band het toch tijd om Europa weer eens te bezoeken. En zo zagen fotografe Esther Lutgendorff en recensent Melvin Wevers vanavond de bebaarde man vergezeld door een drummer en een bassist. En bebaarde mannen doen het goed in Utrecht. Baarden en houthakkershemden zorgden voor een uitverkochte zaal aan de Bemuurde Weerd. De band volgde echter plichtmatig de partijen die op de albums te horen zijn. Dit deden ze nauwgezet, maar met weinig overtuiging. Een haperende gitaarversterker haalde daarnaast de vaart enorm uit het optreden. De frontman leek in zijn gedachten constant bezig te zijn met zijn defecte apparatuur. Na elk nummer werden dan volumes en toonregelingen opnieuw afgesteld. De band leek hierdoor niet goed in het concert te komen. Toch werd een heftige set gespeeld met veel werk van het hoogtepunt ‘Control’. Positieve emoties lijkt Bazan niet kwijt te kunnen in zijn muziek. Inventief gitaarwerk wordt dan ook vergezeld door zwartgallige en cynische teksten. Zeer persoonlijke onderwerpen worden aangesneden, zoals in ‘Bands with Managers’, waarin het vreemdgaan van Bazans vriendin met diens manager het onderwerp is. Dat er gekozen werd om nergens gas terug te nemen zorgde ervoor dat de set op den duur eenzijdig werd. De sprankeling ontbrak. Pedro the Lion´s set was echter bijna lange na niet zo eenzijdig als die van het meegereisde voorprogramma The Amazing Pilots. Een band die door het Britse New Musical Express erg goed ontvangen werd, al omarmt dat blad zo ongeveer elk eigen product. De pogingen van de Pilots tot het schrijven van pure popsongs mislukken ongenadig. Het geluid is ontzettend mat en weinig inspirerend. De hooks zijn ver te zoeken, bovendien lijkt dit trio vergeten refreinen te schrijven. Het opblazen van een versterker tijdens het tweede liedje zorgt bovendien voor een vervelende onderbreking van het concert. The Amazing Pilots lijkt dus een band te zijn om snel te vergeten. Pedro The Lion slaagde er daarentegen met een wisselvallig concert in om alvast een herfstige melancholie naar het uitverkochte EKKO te brengen. Volgende keer een iets spannendere begeleidingsband en een diversere setlist, dan zullen de waterlanders rijkelijk vloeien. Pedro the Lion & The Amazing Pilots Gezien: EKKO, dinsdag 20 september 2005