Een aantal jaar geleden moesten ze het op Crossing Border in Amsterdam in belangstelling afleggen tegen Spinvis, maar anno 2005 verkoopt Madrugada met gemak Tivoli Oudegracht uit. Het laatste album The Deep End wordt hier gepromoot, maar eigenlijk is Madrugada gewoon altijd op tournee. Na een clubtour in de lente speelden ze in de zomer op tientallen festivals, om er nu gewoon nóg een korte Europese tour tegenaan te gooien. De melancholische en melodieuze rock van de Scandinaviërs trekt overal volle zalen, en daar lijkt de band volop van te willen profiteren. Door de aflasting van voorprogramma audiotransparent valt er een gat in de programmering, waarin veel fans nog even een terrasje pakken. Ook de band zelf kan gespot worden, gemoedelijk over de gracht wandelend in de avondzon.
Om half tien stipt staan ze echter op het podium en trappen af met een nummer van de nieuwste plaat The Deep End: het ritmische 'Stories from the Streets'. Zanger Sivert Hoyem lijkt er zin in te hebben. Hij stelt zijn band ten overvloede nog maar even voor aan de overvolle zaal. Niet alleen Sivert is enthousiast. Bij het tweede nummer buigt de tweede gitarist zich vol overgave over een klein rood orgeltje. Madrugada, in principe een driemansband, maakt bij hun optredens gebruik van extra muzikanten. Betrekkelijk nieuw op het podium hierbij is een violiste, die bij een rustig nummer als 'Hold On To You' de nodige diepgang in de muziek aanbrengt.
De set van vanavond wordt gedomineerd door nummers van The Deep End, maar er is ook ruimte voor materiaal van de vorige drie albums. Bijvoorbeeld het slepende, kippenvelwekkende 'Vocal' van Industrial Silence, of het gevoelige 'Majesty' van het voorlaatste album Grit. Het laatstgenoemde nummer begint akoestisch, met enkel Sivert Hoyem op gitaar. Iedereen weet echter al wat er gaat gebeuren. Op de typische Madrugada-manier bouwt het nummer op, vouwt uit en komt uiteindelijk tot een magnifieke explosie.
Door het vele touren heeft de band een live-reputatie opgebouwd waar menig artiest jaloers op zou zijn. De leiding is op het podium aan frontman Sivert Hoyem. Op het eerste gezicht een slungelige kale dertiger, maar wel een man met een van de krachtigste stemmen uit de hedendaagse (rock-) muziek, en bovendien een charismatische podiumpersoonlijkheid. De muzikanten zijn perfect op elkaar ingespeeld en dit maakt de variatiemogelijkheden in live-sets schier oneindig. De band lijkt willekeurig te beslissen welk nummer ze vanavond eens tot een tien minuten durend kunststukje zullen oprekken.
De fans op hun beurt, uiten hun waardering voor dit alles door middel van eindeloos geklap en gejoel. Het feit dat Madrugada de zaal de primeur van een nieuw nummer - voorlopige naam: 'You Better Leave' - geeft, wordt dan ook erg gewaardeerd. De Noren sluiten af met het melancholische 'Sail Away', maar niemand neemt hier genoegen mee. Al snel is de eerste toegift een feit. Zelfs na het spelen van twee extra nummers, 'Subterranean Sunlight' en 'Blood Shot Adult Commitment', wil duidelijk nog niemand van de aanwezigen weg. De grote lichten blijven uit en de dj heeft nog geen plaatje opgezet, dus de kans op een tweede toegift is er. Na vijf minuten stampen begint ineens de zaalmuziek te spelen, hetgeen zorgt voor algehele verontwaardiging en luid boe-geroep. Wanneer de fans dan toch maar af begint te druipen, ontstaat ineens vooraan beroering. Ze zijn terug, maar na het spelen van 'Slow Builder' nu echt verdwenen. Een voldane zucht gaat tenslotte door de zaal: Madrugada heeft de hoge verwachtingen ruimschoots ingelost. Iedereen die geen kaartje heeft kunnen bemachtigen krijgt in november een nieuwe kans, dan is de band (alweer) in Nederland, voor optredens in onder andere Haarlem en Groningen. Gaat dat zien! Madrugada
Gezien: Tivoli Oudegracht, zondag 4 september 2005
Madrugada is niet ieders kopje thee. Jaren terug moesten ze het op Crossing Border in Amsterdam in belangstelling afleggen tegen Spinvis, maar anno 2005 verkopen de Noren met gemak Tivoli uit. Nu promoten ze het recentste album hier, maar eigenlijk is Madrugada altijd op tournee. Na een clubtour deden ze in de zomer tientallen festivals, om er nu gewoon nóg een korte Europese tour tegenaan te gooien. En de melancholische, melodieuze rock van de Scandinaviërs trekt overal volle zalen.