De hoes van ‘Chimera’s’ is zeldzaam weinig uitnodigend. Een spuuglelijke collage van ondermeer een röntgenfoto, een mannetje in een ton en een stuk kaas. Met de bandnaam in een deathmetal-logo. Er valt echter geen enkele grunt of dubbele bassdrum te horen, want het duo A Tergo begeeft zich in het singer/songwriter-genre. Op creatieve manier, welteverstaan. A Tergo bestaat uit Rutger van Driel, tevens trombonist in The Shenanigans, en Rogier van Ee, die ook een verleden in die band heeft. Van Ee vervult een vrij traditionele singer/songwriter-rol, Van Driel kleedt de boel aan met bas, gitaar en allerhande orgeltjes en speelgoedinstrumenten. Die toevoeging maakt dat A Tergo beschikt over een redelijk bijzonder eigen geluid. Al is daarvan wel het een en ander geleend van bands uit de Antwerpen-scene. Onder die laag versiering zitten vrij simpele liedjes, die allen zeer ingehouden en traag worden gespeeld, zodat iedere noot goed hoorbaar is. Het is dan ook best jammer dat Van Ee er qua timing zo nu en dan naast zit. En zijn weinig bijzondere stemgeluid werkt ook niet bevorderend voor de ‘sexy atmosphere’ die ze volgens opener ‘Little household’ willen creëren. In tweede nummer ‘Melt’ slaan de heren de plank zelfs volledig mis. Het nummer is een duet tussen Van Ee op zang en gitaar en Van Driel op akoestische slidegitaar, dat ongetwijfeld zeer sfeervol bedoeld is, maar vol zit met fouten en door het tergend trage tempo eigenlijk vooral irriteert. Het opmerkelijke arrangement lijkt hier vooral ingezet om de magere compositie te verhullen. ‘Chimera’s rodeo’ begint dan wel weer goed, maar wordt om zeep geholpen zodra men het weer tijd vindt om rare geluiden te maken. Uiteindelijk herpakt de EP zichzelf weer met slotnummer ‘Paranoia and lemonade’ –ook in de titels doet A Tergo graag creatief- dat een pakkende melodie kent en een fijne schuiftrombone. Alleen is het dan weer jammer van die tenenkrommende slotregels: ‘So I can tell you you’re a beautiful girl/ Wanna make love to you in a beautiful world/ I don’t mind what the people will say/ Grab my hand, I’m gonna lead the way.’ Tsja. A Tergo toont op hun EP ‘Chimera’s’ een originele kijk op het arrangeren van singer/songwriter-liedjes. Helaas schieten die liedjes soms flink tekort. En daar helpt zelfs geen philicorda tegen.