Het Anticon-label doet volgens de boeken aan hiphop. Hiphop in de breedste zin des woords, welteverstaan. Kwade tongen noemen het ook wel 'Volkskrant-hiphop'; gemaakt en beluisterd door blanke intellectuelen. Why?, dat al enkele jaren zijn platen uitbrengt op Anticon, bestaat dan ook uit vier blanke mannen met baard. De vier heren spelen live gitaar, bas, toetsen en drums - alhoewel nooit meer dan een nummer in dezelfde rolbezetting - en het resultaat is een soort intellectuele folktronica. Hypnotiserend, groovend, melodieus en slechts af en toe een hiphopbeat en raps. Drummer Joshia Wolf leeft zich daarbij uit in de vreemdste en ingewikkeldste drumpartijen, met gedrongen kop en spastische bewegingen. Hij is volgens de bio een jazzliefhebber, en dat is te horen. Een genot om te zien bovendien. Maar verdomd dat die break iedere keer op de goede plek zit. Want breaks heeft deze muziek genoeg. Het gemiddelde liedje van Why? heeft ongeveer de volgende structuur: couplet-refrein-tempowisseling-volstrekt ander refrein-break-break. Zoiets. En de meeste zijn verdomd kort. Veel liedjes klinken bijna schetsmatig, als interessante jams of gekke ideeën, die nog tot volledige nummers uitgewerkt moeten worden. In eerste instantie maakt dat het concert nog wat frustrerend. Komt een nummer net een beetje op gang; gaat het ineens weer een heel andere kant op, of is het - nog plotselinger - afgelopen. Maar uiteraard went dit op een gegeven moment. En dan slaat de verslaving toe, en valt ook ineens op hoe poppy en - vreemd genoeg - onpretentieus deze muziek is. Yoni Wolf zingt de meest pakkende melodieën, met een stem die ergens tussen Kermit de Kikker en Billy Corgan ligt. En de teksten, met zinsnedes als ‘Your face never forgets a cry’, zijn voer tot peinzen en/of schaterlachen. En passant vergelijkt Yoni Wolf EKKO nog met de Knitting Factory. Dat dat ook eens gezegd zij. Groovende folktronica met een freejazz-mentaliteit; laat dat de toekomst van hiphop zijn. Dan ben ik vanaf heden B-boy. Why? Gezien: EKKO, vrijdag 10 juni 2005