WOENSDAG 09-11-05 (volgens Principle en Bram) Café Zapata (Tacheles), Berlin-Mitte Deze week zullen we vier keer in Duitsland spelen. Drie keer in Berlijn, een keer in Jena. Berlijn is bekende grond voor ons (dit is de vijfde trip), maar Jena is nog maar afwachten (we zijn hier via C-mon & Kypski terecht gekomen, die hier eerder hebben gespeeld). We hebben in ieder geval goede verhalen gehoord, en hebben er dan ook erg veel zin in. ’s Ochtends om tien uur verzamelen is niet het sterkste punt van muzikanten. Zo ook bij ons. Zoals gebruikelijk is toetsenist Pieter, die de huurbus heeft opgehaald, weer eens veel te laat. Om half elf vertrekken we richting gitarist Michiel, waar de rest van onze zooi staat. Brakke hoofden alom tijdens het inladen, maar uiteindelijk wordt er rond elf uur uit Utrecht weggereden. In de bus: PAX (vocals), Pieter (toetsen), Bram (drums), Principle (gitaar), Roel (fotograaf), PM (geluid en techniek) en Ben aka Reazun (camera, mc bij de freestyles). Kortom, volle boel dus, zo vroeg in de ochtend. Wanneer de spullen goed en wel in de bus zitten, worden de eerste peuken, waarvan er nog velen zullen volgen, opgestoken. Binnen de kortste keren staat de bus blauw van de rook en kan het feest beginnen. Tegen twaalven worden zelfs de eerste jointjes al doorgegeven. Hoe vaak de zinnen: ‘Wie ghetst mit deine poepa??? Schpritz mich ab ins gezicht! En heuten abend Illicit nur hiphop, kein funk oder rock nein NUR HIPHOP’ voorbij komen in het eerste uur weet niemand meer, maar het zegt genoeg over het niveau in de bus. Aangezien we in totaal al vier keer in Berlijn zijn geweest, is de weg vragen niet nodig, en rijden we in een rechte lijn naar de eerste club waar we spelen. Vanavond spelen we voor de derde keer in café Zapata, in het voormalig krakersbolwerk Tacheles, midden in het oude centrum van Oost-Berlijn (Mitte). Onze bassist Freek zit al in Berlijn bij zijn scharrel en belt af en toe waar we ergens zitten. Eenmaal aangekomen op de afgesproken tijd blijkt hij er echter nog niet te zijn. Een uur later nadat het podium gereed is, alles opgesteld staat, de rest van ons hebben en houwen in de kleedkamer ligt en wij ons eerste Duitse biertje nuttigen, komt hij op zijn dooie gemak aankakken. Na het aansluiten van zijn spullen blijkt (hoe kan het ook anders) zijn voorversterker kapot te zijn, waardoor er geen sound uit zijn kast komt. Gelukkig hebben we PM bij ons die nogal aardig thuis is in de wereld der techniek en al snel ligt het podium bezaaid met allerlei schroevendraaiers, tangen, zaklampen en zelfs een op gas aangedreven soldeerbout (later in een zeer dronken vertaling door Pieter omgedoopt tot “Soldier Bolt”). De versterker blijkt niet te repareren dus wordt Freek doorgelust via allerlei DI’s en aanverwante spullen. Na een veel te lange soundcheck gaan we een hapje eten bij de dönertent om de hoek. Na het eten nog een paar biertjes erin, en wat peuken om de tijd te doden. Er wordt ook flink naar de vrouwtjes gekeken; we zijn immers over de grens. Dan geeft Michiel het sein van showtime en gaan we ons maar eens omkleden. Voor ons wordt de set extra spannend, omdat we deze week voor het eerst onze nieuwe set zullen spelen (met nummers van ons nog steeds niet uitgebrachte album). PAX zit de hele dag al lyrics te oefenen (hij kent ze nog steeds niet), en iedereen bidt tot God dat hij ze niet zal vergeten…………. Het publiek in Tacheles is bijzonder onvoorspelbaar, je weet van te voren nooit wat het gaat worden. We beginnen rond half elf te spelen, op het moment dat er een grote groep toeristen binnenkomt. Iets dat in Zapata altijd gebeurt. Er komen zo’n veertig toeristen binnen, om zich even vol te gieten en na een half uur weer weg te gaan (pubtour, jeweetwel). Zo ook vandaag. Na de eerste drie kwartier (waar het publiek zeer enthousiast op reageert), staan we weer voor een halflege zaal te spelen. Maakt niet uit. Zijn we gewend van Zapata. Chill rocken we nog een uur door…. De nieuwe set raast als een sneltrein voorbij. Hij had nog wat kuurtjes, maar die hopen we aan het einde van de week aangepast te hebben. Zapata zou niet het vetste optreden worden van de tour, maar een slecht begin is het niet. Roel schiet een hoop foto’s en Reazun richt zijn videocamera op iedereen die zich misdraagt tijdens de gig. Na de gig wordt er nog wat nagechilled op de bovenste verdieping van Tacheles. We komen een man tegen en raken met hem aan de praat. Na een lang gesprek komen we er achter dat hij - undercover als oude verwarde man- voor de CIA werkt. Zijn vriendin van eenentwintig bekleedt daar ook een hoge functie, maar is er op dit moment niet, omdat ze in Amsterdam zit om wiet te kopen. Hoe kan het ook anders. Rond enen vertrekken we naar Lovelite, de club waar we vrijdag zullen spelen en die onze vaste uitvalsbasis in Berlijn vormt. Clubeigenaar Jochen heeft ons dit keer opnieuw een slaapplaats beloofd. Hij heeft de kachel al aanstaan in het slaaphok. Ook een klein kratje bier met wat frisdrank staat naast onze bedden. De laatste joints worden gedraaid en we gaan effe lekker zitten. Jochen sluit een oude jukebox aan die hij ergens op de kop heeft weten te tikken, en binnen de kortste keren horen we allerlei klassiekers voorbij komen. Door de karakteristieke klank van de kast wanen we ons in de jaren 50/60, maar dit kan uiteraard ook door de nodige THC en alcohol komen. De laptop van Roel wordt tevoorschijn gehaald en de eerste foto’s bezorgen iedereen een brede grijns op het gezicht. Het licht was best oké en dus zijn er heel wat mooie kiekjes geschoten. Na nog enkele biertjes en wat jointjes valt iedereen licht gedrogeerd in een diepe slaap om vervolgens weer wakker geschud te worden door onze cineast Reazun, die het nodig lijkt te vinden om de grote kussens van een bankstel in ieders gezicht te gooien. Nadat we hem met dezelfde methode bestoken duurt het niet lang voor iedereen verder feest in een kleine club niet ver hier vandaan, waar we ons allemaal vergrijpen aan de geneugten en heerlijkheden in het werkelijke land van de onbegrensde mogelijkheden: Dromenland! DONDERDAG 10-11-05 (volgens Principle) Duncker Club, Berlin-Prenzlauer Berg Rond het middaguur wakker worden, douchen, naar de bakker gaan en uitrusten, dat zijn de voornaamste bezigheden van de eerste helft van deze middag. Zelf ga ik een beetje gitaar oefenen en hangen met Kologbo, de gitarist van wijlen Fela Kuti, en een vriend van ons, die we nog kennen van de vorige trip naar Berlijn. Later op de dag repeteer ik nog wat mee met zijn band, die op dat moment aan het repeteren is in de Lovelite. Aan het begin van de avond vertrekken we naar de Duncker, de club waar we vanavond zullen spelen. Daar aangekomen wanen we ons in een gothic-achtige omgeving. Dit is geen club die regelmatig hiphopparty´s geeft………. Het podium is net groot genoeg voor de helft van de band, dus moet er wederopm geïmproviseerd worden (Normaal hebben we vaak al te veel spullen bij ons, maar nu Pieter WEER een nieuwe synthesizer heeft gekocht wordt het de meeste clubs iets te veel). Uiteindelijk beland ik met m’n gitaar, versterker en pedalen op de grond. Maakt niet uit, met wat flightcases als afscherming weet ik een chill hoekje te bouwen. Er wordt heerlijk voor ons gekookt en het publiek begint langzaam een beetje binnen te druipen. Het werkt in ons voordeel dat er geen entree betaald hoeft te worden, want ik heb het idee dat Berlijners niet graag entree betalen voor iets wat ze niet kennen. Onder de mensen ook wat vrienden van ons: Peter Bijl (die jongen van 3VOOR12/Utrecht), die wat Duitse vrienden heeft opgetrommeld; mensen die we van vorige Berlijn-trips kennen, en zelfs een bassist uit Barcelona die ik een paar weken daarvoor daar had ontmoet. Tegen de tijd dat we beginnen met spelen is de zaal behoorlijk goed gevuld. Zo te zien houdt het publiek voornamelijk van rockmuziek, desondanks worden we zeer enthousiast ontvangen. Na anderhalf uur zit de show (die helemaal te gek was) erop. Het publiek was ook absoluut te gek. Hier mogen we wat mij betreft wel vaker spelen! Na nog een beetje gechilled te hebben gaan we weer richting de Lovelite, die deze avond ook geopend is. Daar aangekomen vinden we een club met binnen slechts een mannetje of tien… Helaas, we hadden een wat vettere party verwacht. Na nog ff chillen druip ik dan ook langzaam af richting mijn bed.