Tivoli pakte zaterdag eens goed uit met een avondje metal. Een vol programma met Hatesphere, Dark Tranquillity en Chimaira. Drie bands op een avond vraagt om een strakke planning. Het is pas 18.00 uur als Hatesphere het podium betreedt en de zaal opwarmt voor een avond compromisloze metal. Het uit Denemarken afkomstige Hatesphere heeft er duidelijk geen moeite mee om als voorprogramma te fungeren. Glimlachend en handenschuddend met de fanatiekste fans begint de band aan een set vol moderne speed/deathmetal. Na flink wat bandwisselingen heeft Hatesphere eindelijk vaste grond onder de voeten. De band bracht deze zomer het kersverse album 'The Sickness Within' uit en heeft er duidelijk zin in. Hatesphere ramt en rost er ultrahard op los met drumpartijen die het meest lijken op een op hol geslagen machinegeweer. Helaas zijn sommige nummers wel erg voorspelbaar. De gitarist zet een riff in en krijgt na één maat bijval van de rest van band. De keren dat Hatesphere gas terug neemt en beide gitaristen de ruimte krijgen voor meer subtiel samenspel zijn sfeervol en raak, maar helaas sporadisch. Van een andere orde is het Zweedse Dark Tranquillity dat al vanaf 1989 aan de weg timmert met progressieve en melodieuze death metal. Ook wel bekend als het Gothenburg-genre waaronder ook At the Gates en In Flames vallen. Dark Tranquillity speelt hard, snel en stukken melodieuzer dan Hatesphere. De zes in het zwart geklede bandleden pompen Tivoli vol met soms complexe, vaak keiharde metal. Kenmerkend aan de band zijn de hoge loopjes van de gitaristen en toetsenist. Door de harde mix komen deze melodieën helaas niet altijd goed naar voren waardoor een deel van de kracht van Dark Tranquillity op de achtergrond blijft. De band compenseert dat gelukkig door een prima show. Zanger Mikael Stanne bedankt na elke nummer de zaal en gitarist Martin Henriksson headbangt zijn lange dreadlocks het hele podium over. Rookmachines en een prima lichtshow geven het optreden extra sfeer. Dark Tranquillity staat na zestien jaar nog als een huis en kan wel eens de ambassadeur worden van het hele Gothenburg-genre. Aan Chimaira de eer om deze metalavond passend af te sluiten. Vanaf het eerste nummer van deze uit Ohio, Verenigde Staten afkomstige band, barst de zaal uit zijn voegen. In het midden van de zaal ontstaat een immense pit en fans ploegen zich crowsurfend over tientallen hoofden en armen een weg naar het podium en stagediven terug in de kolkende mensenmassa. Chimaira werd in 1998 opgericht. Door de ultravette riffs en schreeuwende zang, lijkt de band het kleine broertje van Pantera. Wanneer Chimiara halverwege het optreden het nummer ‘Respect’ van Pantera inzet, sluit dit groovend zware metalnummer naadloos aan bij Chimaira’s eigen repertoire. Tijdens elk nummer eindigt er wel een crowdsurfende fan op het podium die vervolgens het publiek weer inspringt. Een meisje wil alleen eerst een zoen van zanger Mark Hunter en na drie keer te zijn teruggekomen, wordt ze beloond met een romantisch tochtje crowdsurfen met haar idool. Een hebberige bezoeker grijpt dit moment aan om de armband van de zanger los te trekken waarna een van de roadies worstelend en vechtend op zoek mag naar de dader. Een opvallend einde van een prima optreden, dat nog lang zal bijblijven. Hatesphere, Dark Tranquillity, Chimaira Gezien: Tivoli, 10 december