Gefjon is op Summer Darkness wellicht de grote onbekende. Online is er bijvoorbeeld bijzonder weinig over deze band te vinden. Desalniettemin weet een groepje festivalgangers de weg naar de Nicolaikerk te vinden. In deze kleine kerk aan het Nicolaaskerkhof komt Gefjon prima tot zijn recht en een intiem concert is het gevolg. Zanger Jo Dorsheimer probeert eerst nog wat stuntelig Engels te spreken. Alleen zijn pogingen leveren hem al bonuspunten op. Want sympathiek kunnen we hem en zijn band zeker noemen. Gemoedelijk babbelt hij de shows aan elkaar en het aanwezige publiek houdt zijn adem in en durft niet te gaan verzitten. Want elk kuchje en krakend stoeltje galmt door de kerk. Gefjon speelt onversterkt en dwingt daarmee tot stil en aandachtig genieten. Alleen de ontspanners van het legertje fotografen zijn dan ook hoorbaar. Ademloos ondergaat het publiek Gefjon's mix van oude muziek en hedendaagse thematiek. Liefde, verlies, magie en spiritualiteit; ze passeren allemaal de revue. En dat begeleid door een bijzondere vorm van akoestische folk waarbij opvalt hoe Gefjon omgaat met afwijkende ritmiek. Wat rommelig lijkt, blijkt in feite te gaan om niet-standaard melodie- en ritmelijnen die langs en over elkaar buitelen, soms schuren, maar vooral een spannend effect teweeg brengen. Met twee sets in deze kerksetting heeft Summer Darkness kennis mogen maken met weer een prima act uit de 'medieval' hoek.