Het doet zanger-bassist Robert Adriaansen nog altijd veel pijn, maar een zekere gelatenheid heeft zich inmiddels wel van hem meester gemaakt. Duidelijk wordt hoe The Riots al sinds november het einde zagen naderen. Een lange speurtocht leverde vier audities op, maar de enige geschikte drummer wilde ook in een andere band blijven spelen. ,,En we wilden er juist vol voor gaan’’, legt Adriaansen uit. ,,De andere kandidaten waren wel ok, maar het klikte niet. Wij zijn geen vier virtuozen, behalve Rico op gitaar dan, maar een vriendenclub. En een optreden duurt maar 30 minuten, maar het is vooral een gevoelskwestie. Kijk als ik naar dB’s ga, weet ik dat de rest daar ook is. Als we tourtjes doen, zit je tien dagen op elkaars lip en als je geen vrienden bent, lukt dat niet. Dan wordt het te geforceerd en lijdt de muziek daaronder. Je moet ook wel tegen boeren, scheten en schunnige grappen kunnen.’’ De meeste gegadigden vielen al af omdat ze niet in Utrecht en omstreken resideerden. ,,Goede drummers hoor, maar uit Amsterdam of Eindhoven en wij willen samen in een busje naar een optreden. Zo komt Rico altijd eerst uit Olzenzaal om hier in te stappen. Anders mis je het bandgevoel. Een optreden begint met het inladen van de spullen.’’ Het onheil kondigde zich al in november 2003 aan. De band kon een grote platendeal sluiten, maar besloot dat door alle druk uit te stellen tot na de Duitse tour. Het debuutalbum moest voor die tournee in februari al het licht zien, maar werd daarna weer uitgesteld tot de zomer toen drummer Sander Verboven te kennen gaf, het spelen niet meer met z’n privé-leven te kunnen combineren. ,,We speelden al veel en we zouden dan het dubbele gaan spelen. Dat ging Sander niet trekken’’, concludeert Robert. Debuutplaat ‘Filthy’ en alle promotie werden vervolgens vooruitgeschoven naar oktober. De band wilde ook twee maanden rust nemen. En zo kon het grote zoeken beginnen. Meerdere sessiedrummers dienden zich aan om de plaat in te spelen. ,,Maar dan heb je een plaat en dan? Dan moeten we er juist met z’n vieren vol voor kunnen gaan.’’ ,,Toen Fat S vertelde dat ie eraan dacht te stoppen, hadden wij er al een hoop geld in zitten en ons label Tear It Up Records ook. Als we dan een plaat bij Suburban uitbrengen komen daar nog advertentiekosten bij. En als het dan begint te lopen, is er helemaal veel geld mee gemoeid.’’ Die verplichtingen durfden de leden met een wankele basis niet aan. Nu vinden ze het genoeg geweest. Robert: ,,Het is anderhalf jaar alleen maar beter gegaan. Als we nu nog maanden moeten wachten voor we een nieuwe drummer hebben ingewerkt, zijn we onze kracht kwijt en moeten we eigenlijk helemaal opnieuw beginnen.’’ De vier Riots denken met plezier terug aan anderhalf jaar keihard werken op het podium en hoogtepunten als Metropolis en openen voor The Cramps in Paradiso. Gitarist Bad S gaat weer verder met bluesrockers Cuban Heels, drummer Fat S blijft wel in Bobby Kingsize actief en gitarist Big S is er nog niet uit. De geruchtencarroussel draait op volle toeren en frontman Robert (Smart S) heeft al weer wat moois in de koker zitten. ,,Met de nieuwe band gaan we hele oude Detroit-soul en garage spelen. Dat wilden we met The Riots ook, maar ik ben geen superzanger in die genres.’’ Allereerst gaan de mannen even rust pakken en in stilte een traantje wegpinken. ,,Toen we eenmaal beseften ‘dit gaat over’ ging het toch pijn doen. Net alsof je verkering uitgaat’’, vergelijkt Robert. ,,Het geeft een hoop liefdesverdriet en lekker ongecompliceerde sex met je ex zit er dan niet meer in.’’ Met de drie overgebleven leden een nieuwe band starten wilde Robert niet. ,,Dan word je toch altijd vergeleken met The Riots. Het is beter om rust te nemen en dat ieder z’n eigen ding gaat doen. Misschien komen we wel over twee jaar weer bij elkaar.’’ Adriaansen zucht berustend: ,,We hebben ons best gedaan, maar het zat er niet in. Niemand kan iets verwijten naar elkaar toe en dat is ook een rustpunt. Het houdt gewoon op.’’ Het enige tastbare dat The Riots achterlaat, zijn split-singles met 69 Charger en Texas Motherfuckers. De aanhoudende roep om een debuut wordt dus niet meer bantwoord. Wel schijnt de band nog van eigen filmmateriaal een DVD te maken, die ze alleen weg willen geven aan bekenden. Echte fans maken vanaf nu ook kans op nóg iets tastbaars: de drie laatste setlists, slechts lichtelijk besmeurd door bier en modder! En alsof dat nog niet mooi genoeg is, krijgen de drie gelukkigen daar ook nog een pak stickers en de split met Texas Motherfuckers bij. Alles wat je daarvoor hoeft te doen is een mail te sturen naar 3voor12@zomp.nl, waarin je uitlegt waarom jij de grootste Riots-fan bent.