In lange veelkleurige gewaden stond het 23 koppige Polyphonic Spree gisteren in Tivoli. Vorig jaar maakte de band met hippie-achtige, extatische optredens overal indruk op de grote zomerfestivals. Ook over het optreden tijdens Lowlands 2003 kwamen er juichende berichten. VPRO's 3VOOR12 sprak zelfs van een ‘euforische belevenis’. Zou de band het Utrechtse Tivoli tot een soortgelijke geestestoestand kunnen brengen? Hun symfonische fuif, met als thema's de zon en de liefde, werkte aanstekelijk en de glimlachende gezichten in het publiek waren talrijk, maar daar bleef het bij. De extase waarin verschillende bandleden verkeerden sloeg buiten een paar meezingende fans in voorste rijen niet over naar het publiek. De choral symphonic pop zoals de band haar muziek zelf noemt heeft nog het meeste weg van de rockmusical Jesus Christ Superstar. Alleen zitten de arrangementen van Andrew Loyd Webber een stuk beter in elkaar. De nummers leiden aan teveel herhaling en het overweldigende volume en het rijke instrumentarium kunnen het tekort aan pakkende popmelodieen in hun repertoire niet verbloemen. Hold me now en Soldier Girl zijn de positieve uitzonderingen, maar verder zijn er te weinig nummers die de blijde boodschap voldoende muzikale inhoud geven. Het samenspel verliep ook niet altijd even soepel, zodat de opzwepende stukken soms hun kracht misten. Ter compensatie was er echter de enorme energie die van het podium af kwam. Het koor danste zoals de fanatiekste bezoekers van Woodstock het hen 35 jaar geleden al voor deden: drukbewegend hoofden met veel en lang haar en wapperende gewaden. Ook de hemels kijkende hoornist en theremin-speler, die totaal uit zijn dak gingen, deelden in deze extase mee. Aan de toewijding van de bandleden lag het dus niet. Bij het laatste nummer kwam de percussionist met trommel om zijn middel het publiek in. Met driest geroffel en dito gelaatsuitdrukkingen probeerde hij het publiek te enthousiasmeren. Maar hij werd vooral vriendelijk toegelachen. De band leek voor velen toch vooral een fenomeen om een keer gezien te hebben. De ware bekeerlingen waren op een hand te tellen. Polyphonic Spree Gezien: Tivoli, maandag 25 oktober 2004