Mike B: 1. Soulwax – Any Minute Now Soms loont het wachten. De broertjes DeWaele hebben na 4 jaar weer een sterke plaat uitgebracht. Niet iedereen lijkt enthousiast over dit schijfje, maar ik kan er niet genoeg van krijgen. Vergeleken met de voorganger snijden de gitaren meer, en krijsen de dance bliebjes een stuk extremer. Heerlijk. En wat interesseert mij het nou dat het fantastische titelnummer van Queens of the Stone Age gejat lijkt. Deze plaat doet het zowel thuis als op de dansvloer als onder computerspelletjes erg goed, en dat is uniek. En ondanks dat ik er niet lang naar kan kijken fascineert het artwork me mateloos. 2. Xploding PlastiX – Amateur Girlfriends Go Proskirt Agents Thuis zet ik niet zo vaak dance-achtige zaken op. Maar dit Ninja-tune achtige schijfje van deze twee heren uit Oslo is toch wel heel erg leuk. Doet me weliswaar erg denken aan Amon Tobin, maar dan iets relaxter en met minder partijen in 1 deuntje gepropt. Dat maakt benieuwd naar hun optreden in Ekko op 28 oktober. 3. Vanilla Fudge – Psychedelic Sundae (Best of – Rhino label) Vanilla wie? Wellicht dat er bij ouwe lullen een belletje gaat rinkelen bij de namen van levende legendes Tom Bogert (bas) en Carmine Appice (drums). Groovy hippie rock uit eind jaren ’60 die ooit als voorbeeld diende voor bandjes als Deep Purple en Grand Funk Railroad (en als je die niet kent wordt het goddomme toch eens tijd dat je wat vaker naar de muziekbieb gaat). Niet elk nummer op deze verzorgde verzamelaar heeft de tand des tijd doorstaan, maar de omgebouwde covers (hun uitvoering van You Keep Me Hangin’ On is beter dan het origineel!) en vette groovy rockers als Shotgun zijn meer dan goed voor een dikke grijns op mijn deinende hoofd. 4. The Legendary Shack Shakers – Cock A Doodle Don’t Door stomme planning mijnerzijds het optreden in Ekko onlangs helaas gemist. Dan de cd nog maar een keer gedraaid. IJzersterke cowbilly met fantastische twangende gitaren en aanstekelijk swing. Luister maar eens naar opener Pinetree Boogie. Waar is mijn bier? 5. The Monsters – I’m A Record Junkee en andere mp3’s van hun site http://www.voodoorhythm.com/Monsters.html Dat biertje is ongetwijfeld ook erg toepasselijk bij optredens van deze Zwitserse brute 60’s garagepunkers. Die mp3’s op hun site smaken naar meer. Luister bijvoorbeeld maar eens naar Pony tail wat klinkt als een jaren 60 versie van een Danko Jones kraker. Gerben Schmidt: 1. Nick Cave - Abattoir Blues / The lyre of Orpheus Het burgermansbestaan heeft van oom Nick een bezige bij gemaakt. Bracht hij vorig jaar nog een langspeler uit, nu is hij er zowaar met een dubbel-album. Droefsnoet Nick lijkt welhaast weer plezier in het leven te hebben, en dat levert -hoe paradoxaal ook- een majestueus album op. 2. Solo - Songs 'n Sounds Waar Nick Cave het stokje liet liggen, gaan Utrechters J Perkin en Simon Gitsels verder met een meeslepend melancholisch album. Een plaat die bij eerste beluistering al direct een paar klassiekers kent, en daarna steeds meer van zijn wonderen prijsgeeft. De stem van J Perkin kwam nog nooit zo tot zijn recht als in deze terughoudende setting van gitaar en piano. Met een plaat als deze positioneert Solo zich tussen de groten. 3. Songs Ohia - The Lioness Pasklare melancholie voor de late uurtjes. De soundtrack van alles dat anders liep. Een plaat die de volle aandacht verdient van de luisteraar. TV uit, schemerlamp aan, en languit in die relaxte stoel. 4. Pien Feith - The Big Hush Hush Sfeervolle thuisknutselpop van deze Amersfoortse PJ Harvey. Eenvoudige, inventieve, verrassende liedjes. Ben erg benieuwd naar haar optredens in het kader van de Utrecht Plugt Uit tour. 5. Karate - Some Boots Soms herontdek je een oude plaat, en is hij frisser dan toen je hem -ooit- voor het eerst beluisterde. Some Boots is zo'n plaat die onwillekeurig weer dagelijks opstaat. Bij het ontbijt weet ik nooit of ik het opgewonden standje van zanger Geoff Farina overneem, of dat het gewoon door de koffie komt. Atze de Vrieze: 1. Ricardo Villalobos - Thé au harem d'Archimède Deze week werd hij op het Amsterdam Dance Event verkozen tot beste dj van de wereld. Zijn album Alcachofa (2003) is wat mij betreft nu al een klassieker, en ook de nieuwe Villalobos is weer erg fijn. De Chileense Duitser weet de subtiele bliepjes en de kleinste trommeltjes op zijn virtuele drumstel weer moeiteloos te vinden. 2. The Helio Sequence live @ EKKO Ik kwam eigenlijk voor The Album Leaf, gisteren in EKKO, maar werd aangenaam verrast door The Helio Sequence. Goeie band. Nou ja, duo dus, drummer en gitarist, wat samples op de achtergrond. En het rockt nog ook. Laatste album is uit op Subpop, toch maar eens achteraan. 3. The Hacker - Reves Mecaniques Ok, nieuw is het misschien niet, maar meeloper als ik ben, ben ik toch wel gevoelig voor dit soort proto-elektro. Fijne nieuwe plaat. 4. Kelis ft. Andre 3000 - Millionaire Tja, eigenlijk kun je het beter Andre 3000 ft. Kelis noemen dan andersom. En dan weten we eigenlijk al genoeg. De meest briljante helft van het Outkast-duo drukt zijn stempel stevig op deze nieuwe Kelis single. Even geen Neptunes dus, Pharrell heeft zijn snoepje even uitgeleend. Geweldige catchy track. En dan staat op de single ook nog eens een Tiefschwarz remix van de vorige single, Trick Me. 5. Munk - Aperitivo Zo, weer een groep die kan aansluiten in de rij LCD Soundsystem, The Rapture en noem ze allemaal maar op. Het Duitse Munk maakt een kruising tussen 80s punkfunk en house. Niet te versmaden is vooral single Kick Out The Chairs, met, jawel, LCD Soundsystem's James Murphy. Melvin Wevers: 1. Frog Eyes – The Folded Palm (Absolutely Kosher) 13 liedjes in 34 minuten. Vocaal en muzikaal gezien vertoont het veel gelijkenis met de manische muziek van Xiu Xiu. Frog Eyes doet het met minder noise en meer pop. 2. The Arcade Fire – Funeral (Merge) Dit album staat bij mij nu al een aantal weken op high rotation. Dit album is geschreven nadat een aantal vrienden en familieleden van bandleden plots overleden. Dit verdriet en verlies hebben ze omgezet in dit prachtig album. Enorm gevarieerd en tekstueel erg sterk. Er zitten zoveel invloeden in dat ze bijna niet op te noemen zijn, verbazingwekkend genoeg is het album wel een muzikaal en conceptueel geheel. Melancholiek, dansbaar en hoopvol. 3. Hayden – Elk-Lake Serenade (Loose Music) Alweer de 10de release van deze Canadese singer-songwriter. Waar op oudere releases Hayden’s lage brom stem mij soms tegenstond zingt hij op dit album wat hoger en dat bevalt me goed. De instrumentatie op het album is over het algemeen vrij sober met hier en daar een rijkelijk aangekleed nummer. Liefhebbers van Songs: Ohia, Damien Jurado en Will Oldham zullen in hun nopjes zijn met dit wonderschone album. 4. The Dismemberment Plan – Emergency & I (DeSoto) Soms herontdek je albums en vraag je je af waarom laat je zo'n album zo'n tijd liggen. Dit derde album van The Dismemberment Plan uit 1999 is zo'n voorbeeld. Jammer dat deze band vorig jaar uit elkaar is gevallen, want dit album is een perfecte uitvoering van hoekige intelligente popsongs. Mensen die de laatste van Modest Mouse goed vinden en meer willen, schroom niet en ga op zoek naar dit album. 5. Sufjan Stevens – Live @ Tivoli. Dit was de tweede keer dat ik Sufjan zag. Ik had zo mijn twijfels of het net zo mooi zou zijn als de eerste keer in Paradiso eerder dit jaar. Hij begon nogal zenuwachtig aan het optreden, maar bloeide helemaal op. Een van de mooiste ervaringen van dit jaar. En ik heb nog nooit zo’n stil Tivoli mee mogen maken. Ik weet nu dat als Sufjan weer langs komt ik met veel plezier weer naar zijn liedjes en verhalen ga luisteren.