Zelfverzekerd Gem zet Tivoli in de fik

Spelen voor 16-jarige, opgedofte meiden

Leon Geuyen, ,

In alles lijkt deze avond op een doorsnee dansavond in Tivoli. De dansvloer is vol, de biertjes gaan rond: de jeugd vermaakt zich. Maar dan stokt de muziek. Het gordijn en de versterkers gaan open. 'Wij zijn Gem en onze cd ligt morgen in de winkels.' Gem draait een rondje mee in Tivoli's Pop-o-matic, en de paarhonderd nietsvermoedende pubers zijn er allesbehalve rouwig om.

Spelen voor 16-jarige, opgedofte meiden

Een journalist is ook maar een mens. Als een band voor release van zijn debuut-cd al de hemel ingeprezen wordt, neemt bij de journalist stiekem de lust toe om iets naars te zeggen over de band. Iets waardoor de band voor zijn gevoel weer met beide voeten op aarde belandt. Maar er valt niets onaardigs te zeggen over de cd-presentatie die Gem gisteren in Tivoli gaf. Gem kwam, zag en overwon. Op de plaat ‘Tell me what’s new’ mag de eenvormigheid dan al na vijf liedjes toeslaan, en de stemtrucjes van Maurits Westerik kunnen gemakkelijk een lichte irritatie opwekken, maar een band die zo zelfverzekerd Tivoli platspeelt verdient vooral bewondering. Bij binnenkomst maakt een lichte verbazing zich van mij meester: het publiek bestaat voornamelijk uit 16-jarige, opgedofte meiden. Gems cd-presentatie is ingebed in Tivoli’s Pop-O-Matic-dansavond, en die trekt blijkbaar een geheel ander publiek dan de gemiddelde gitaarband. Als de gordijnen opengaan, begeeft een aanzienlijk deel van de zaal zich echter naar voren om Gem te aanschouwen. Vanaf de eerste tonen van set- en album-opener ‘The Opposite’ staat Tivoli in de fik. In krap 25 minuten laat Gem zien dat een shock & awe-strategie in de popmuziek wél werkt. Maurits Westerik trekt veel aandacht naar zich toe met een energieke stage-act. Om hem heen staan vier muzikanten die hun instrumenten op de grens van het arrogante staan te bespelen. Maar vanavond klopt het. Van eerder gesignaleerde rommeligheid is geen sprake. En door de ultrakorte set krijgt de eenvormigheid geen kans. Bassist Jeroen Kikkert kampt tot tweemaal toe met technische problemen. Als een technicus het euvel verhelpt, werpt Kikkert gitarist Bas de Graaff een smile toe. Alsof hij wil te zeggen: ‘maakt niet uit, vanavond is Tivoli van ons.’ En hij geeft nog gelijk ook. Tell me what’s new? Niks natuurlijk, maar who cares? Eerder op de avond was ik getuige van een prachtig semi-akoestisch optreden van Gloricz Jim tijdens een FF Bijschaven-avond. Twee uur later speelt Gem de pannen van het dak aan de Oudegracht. Als de voortekenen niet bedriegen, staat Utrecht aan de vooravond van een mooie popperiode. Cd-presentatie Gem Gezien: Tivoli, 20 mei 2004