Het is druk in Tivoli, zeker voor een dinsdagavond. Maar op het programma staat dan ook niet de eerste de beste: funkgroeroe George Clinton doet Nederland weer aan, voor twee concerten. Vanavond in Tivoli, donderdag in een uitverkochte Paradiso. Clinton heeft in zijn lange carrière een behoorlijke schare devote fans opgebouwd, en zijn vaak urenlange optredens zijn legendarisch. Als altijd begint de band, nog zonder de star of the show, aan een aantal Parliament klassiekers: Funkentelechy, Bop Gun, Gamin’ On Ya. Het geluid is, zeker in vergelijking met het optreden van twee jaar geleden, opvallend goed. Toen stonden met name de blazers zo hard afgesteld, dat de trommelvliezen er behoorlijk onder te lijden hadden. Zodra Clinton zelf het podium betreedt, na ongeveer een half uur, heeft hij het publiek op zijn hand. Met zijn karakteristieke gebaren zweept hij het publiek op en moedigt ze aan tot het meeschreeuwen van P-Funk wijsheden: “Shit, goddamn, get off your ass and jam!”, “We want the Funk, give up the Funk”. De man heeft wallen tot op zijn schouders, maar lijkt nog altijd geen enkele last van vermoeidheid te hebben. Er valt genoeg te zien op het podium bij Parliament Funkadelic. De band bestaat uit een muzikant of vijfentwintig, die in wisselende bezetting op het podium te vinden zijn. Zelfs de roadie neemt nu en dan een gitaar ter hand. Vooral danser Sir Nose zorgt voor de nodige show met zijn uitdagende dansen en acrobatiek. Een hitsige dame uit het publiek weet de gemoederen nog wat te verhitten, waar Sir Nose uiteraard wel raad mee weet. Clinton’s band maakt sowieso al de indruk een soort grote familie te zijn, echt bloed heeft hij ook in de gelederen, in de vorm van zijn kleindochter Lashonda, die even achter de merchandise-stand vandaan komt voor een niet onverdienstelijk gastoptreden. Halverwege wordt even gas teruggenomen. De legendarische gitaarsolo Maggot Brain, die nog altijd elk optreden op het programma staat, krijgt vanavond een bijzondere draai, omdat Lili Haydn de solo voor een groot deel op de viool speelt, waarna Michael Hampton het karwei op gitaar afmaakt. Net als ieder normaal mens genoeg heeft, schakelt Clinton een tandje bij. De versterkers gaan een streepje harder, en het slot van het optreden benadert de waanzin. Het subtielere Parliament werk maakt plaats voor de snoeiharde gitaren van Funkadelic’s Red Hot Mama en een eindeloze en trommelvliestergende rock 'n' roll-jam. Eigenlijk is er maar één mogelijkheid, en dat is volledige overgave. Clinton zelf geeft het goede voorbeeld, door met zijn hoofd op de versterker te gaan liggen, tijdens een van Michael Hampton’s overweldigende gitaarsolo’s. Ruim drie uur en een kwartier lang heeft Tivoli vanavond weer getuige mogen zijn van het legendarische circus dat P-Funk heet. Het zal vast niet de laatste keer zijn. Want aan het optreden van vanavond te zien, denkt Clinton nog lang niet aan stoppen. George Clinton & Parliament Funkadelic. Gezien: Tivoli, dinsdag 13 juli 2004.