Even ter inleiding. Wie Blackalicious zegt, denkt (wellicht) San Fransisco, en wie San Fransisco denkt, zegt DJ Shadow. DJ Shadow doet u op zijn beurt denken aan Quanum projects en zo zijn we rond. De San Fransisco scene (grotendeels in Quanum projects samengebracht) is moeilijk als echte west-coast hiphop aan te merken. Zoals het imago van Frisco en L.A een verschil zijn tussen inhoud en vorm, lijkt dit ook te worden weerspiegeld in de muziek. Met meer nadruk op brein dan op branie, heeft Blackalicious voor de rap betekend wat zijn vriend Josh Davis (DJ Shadow), voor de muziek heeft gedaan. Met een veelzijdige stijl, die rap en complex is, met uitstapjes naar andere genres, zonder goedkoop effect te bejagen, en met teksten die noch iets met bitches 'n blingbling noch iets met nostalgie op hadden, wist hij een standaard neer te zetten die de termen populair en underground ontwijkt. Fijn dat zo'n man dan ook Utrecht aan wil doen. Echter, het was een opgetogen maar uiterst magere opkomst gisteravond, de benedenvloer voor een kwart gevuld met wat maar als Utrecht's harde hiphop kern moet worden beschouwd. Tivoli had die kern waarschijnlijk groter geschat, en dat is eigenlijk wel begrijpelijk, gezien de hoeveelheid mensen die Jurrasic 5 en Arrested Development niet al te lang geleden op de been wisten te brengen. Groepen waar Blackalicious zich qua grote gerust naast mag scharen; Bovendien werd het vorige optreden van de groep prima bezocht. De heren en dame op het podium keken dan ook even een klein beetje beteuterd naar de het kluitje fans, dat zich niets aantrok van andermans ontbreken. Gelukkig maar. De show zelf stak namelijk prima in elkaar. Nieuw materiaal, met de nadruk op voordracht en improvisatie lieten de sterkste kanten van de band naar voren komen. Die kant heet Gift of Gab, de frontman van de groep. Gift of Gab is gezegend met een boom van een stem, helder, zwaar en hard en een uiterlijk dat alleen zo'n stem kan huisvesten, groot, erg groot. Gestoken in een commando-hiphop creatie, een legerpetje en een intelectueel brilletje, kan je niet om hem heen. Vooral verbluffend was het feit dat, terwijl hij de meest moeilijke frases uitspuwde, zijn hand rustig bewoog, alsof hij piano speelde. Met het grootdeels nieuwe en aansprekende repetoire loopt de zaal, of tenminste het deel dat gevuld is, vrolijk weg en neuriet mee waar het kan. Het hoogtepunt, zoals verwacht, komt als Gift of Gab het legendarische "Aphabet Aerobics", een excercitie in tongbeheersing, inzet. Deze favoriet op dj sets begint nog rustig bij A maar is bij R al aangezwollen tot een een lawine van rijmerijen, die hard naar Z snelt. Jammer natuurlijk dat ook bij dit hiphop optreden, het "yes yes y'all" en het "make some noise" en andere groepactiviteiten niet achterwege kunnen blijven. Goed, het is leuk als je een hele zaal een pirouet kan laten draaien, maar het word allemaal wel erg snel erg oud. Jammer ook dat de set weinig gelegenheid bood om de muzikale kanten van Blackalicious te belichten. De beat bleef alles bepalen, terwijl de band toch ook met geluid leuke dingen heeft gedaan. Toch blijft Blackalicious aan de scherpe kant van de hip hop staan met haar nadruk op inhoud, en haar afkeer van routine. Waar belegen acts als Jurassic 5 en Arrested Development telkens weer roepen "old school" te zijn, vraagt Gift tenminste of de mensen "new shit" willen horen. Dat willen ze wel en als de heren van Boemklatsch uiteindelijk als groet een groepsnaam scanderen, blijft het heel even stil. "What the fuck are you guys saying?" Blackalicious Gezien: Tivoli, donderdag 8 juli 2004.