Het begon tijdens het WK Voetbal van 2002. Een Bulgaarse journaliste van de glossy 'Egoist' wilde weten wat er op internet over de 'Bulgaarse Van Basten', stervoetballer Hristo Stoichkov (ooit de roemruchte spits van clubs als Barcelona en Parma en topscorer tijdens het WK van 1994) te vinden was. Na een potje googelen stuitte ze per ongeluk echter op de Utrechtse turborockband Stoichkov. Er volgde een interview per mail, en voordat de jongens er erg in hadden had het blad ineens een artikel van vijf pagina's aan de band gewijt. 'En dat terwijl Eminem er maar vier had', aldus zanger Jacob. Het interview bracht het balletje -hoe toepasselijk- aan het rollen: sindsdien verschenen er rondom de band nog nieuwsberichten op verschillende websites, wijdde een bekend sportblad in november 2003 een ander artikel aan de band, en klopte zelfs een Bulgaarse tv-zender bij de jongens aan de deur. En nog altijd wordt het gastenboek op de website van binnen overspoeld met berichten van enthousiaste Bulgaren. De turborockers zelf blijven nuchter onder al die aandacht. Want, zo relativeren ze, het is nog maar de vraag wat al die belangstelling ze verder op gaat leveren. Plannen voor een uitgebreide tournee door Bulgarije zijn er in ieder geval nog niet. De jongens gaan eerst maar eens de nieuwe demo opsturen naar de fans uit het gastenboek. Om misschien later Stoichkov zelve, via via weer een kennis van een Bulgaarse kennis, ook maar eens op te zoeken voor een potje tafelvoetbal. 'Dat zou een mooie foto opleveren voor ons demohoesje, ' grapt de zanger. 'Maar uiteindelijk we worden toch liever beroemd in Nederland, dat is een stuk praktischer", aldus zanger Jacob. Wel geven de turborockers te kennen zonder het te weten een gat in de markt te hebben aangeboord. 'We kunnen het alle beginnende bandjes aanraden: vernoem jezelf naar een bekende buitenlandse sporter. Levert je in ieder geval in het land van herkomst genoeg aandacht op. Voor je het weet sta je in Kirgizië te spelen.'