De meeste festivalgangers hebben al anderhalve dag en vooral nacht in de benen zitten, maar Summer Darkness heeft nog een heel programma voor de boeg. Op de zondag wordt Tivoli De Helling beheerst door opkomend gothmetaltalent en presenteert het Zweedse label Cold Meat Industry zich in EKKO. Later op de avond mogen drie écht Grote Namen het bal sluiten. 3VOOR12/Utrecht was erbij, spitste de oren en keek ernaar. Summer Darkness dag 3 @ EKKO Wederom een heerlijk gothic middagje in EKKO. Ditmaal staat de EKKO in het teken van industriële ambient gothic van het Zweedse label Cold Meat Industry. Een halve mond vol, maar kort samengevat: rustige en sfeervolle gothic. Opvallend aan deze stroming is dat het publiek wat minder uitbundig gekleed gaat. Af en toe een uitschieter richting de Middeleeuwen, maar dan heb je het ook wel gehad. Somber, stijlvol zwart is en blijft toch de dresscode. EKKO was binnen een mum van tijd bomvol en dat betekent maar één ding: zweten. Gelukkig is er tussen de acts door even ruimte om buiten in het zonnetje de beentjes te strekken; al dan niet onder het genot van een kruidnagelsigaretje. En vooral: verkoeling zoeken. Uitschieter van deze middag is Coph Nia: een act die moeilijk onder één noemer te plaatsen is. Coph Nia: dat zijn verfijnde melodieuze klanken, met bijna spirituele zang gecombineerd met soms wat hardere industriële beats. Zanger Aldenon Satorial wordt na een paar nummers versterkt door zangeres/celliste Karin My Andersson en samen vormen ze een harmonieus geheel. Mysterieuze, duistere en betoverende nummers volgen, soms zelfs met een triphopachtige ondertoon. Een absoluut hoogtepunt is de cover van ‘Sympathy for the Devil’ van The Rolling Stones. Dit nummer wordt op fenomenaal gevoelige wijze ten gehore gebracht door beide zangers. Een dikke pluim waardig. Coph Nia’s My Andersson maakt tijdens een aantal nummers gebruik van een apart instrument genaamd de ‘Ocean Harp’ die met een strijkstok wordt bediend. Onze nieuwsgierige 3voor12-verslaggeefster had de eer om even de kleedkamer van Coph Nia in te duiken en tekst en uitleg over de ‘Ocean Harp’ te krijgen. Karin My Andersson legt uit dat het instrument gevuld is met water, maar lachend voegt ze hieraan toe: “Je kunt het ook met drank vullen hoor.” Het is de bedoeling dat je met een strijkstok over de uitstekende spijlen strijkt en vervolgens het geluid laat rondgalmen door met het instrument een ronddraaiende beweging te maken. Zo ontstaat er een soort walvisgeluid. Na alle laptops of metalen gitaren is het wel zo verfrissend een uniek instrument als dit te zien. En vooral te horen… Sanctum presenteert daarna zijn nieuwe album ‘Let's Eat’ en mengt experimentele donkere industrial-electro met drum-n-bass invloeden. De Heiligheid gaat van rustige, dromerige intro’s naar harde duistere beats in samenspel met kunstzinnige projecties. In Slaughter Natives ofwel Jouni Havukainen verveelt heel snel met zijn meer op ambient gerichte, bijna machinale optreden. Wellicht heeft dit ook te maken met de nederwiet die overdadig werd geconsumeerd. Resultaat: een stevig stonede Havukainen die over het podium wankelt. Zijn vervormde geschreeuw is ook al niet om over naar huis te schrijven. Geluidsbeeldkunstenaar Peter Andersson alias Raison D'Etre staat voor trage donkere ambient soundscapes. In deze muziekstroming vormen beeld en geluid als het ware één geheel. De mix van sfeervol geluid en beelden van kabbelend water en openhaardvuurtjes kun je beter alleen thuis beluisteren, in plaats van in een volle, hete zaal. Muziek voor de ware, genietende liefhebber dus. Het is dan ook teveel gevraagd om het publiek een uur lang te boeien met deze trage en voor weinig afwisseling zorgende muziek. Cold Meat Industry heeft zich van zijn beste kant laten zien. Eén echte uitschieter en een act om mee naar huis te nemen en daar intiem te koesteren, maken meer goed dan hun labelgenoten aan verveling teweeg weten te brengen. Het is dan ook erg jammer dat de CMI dansavond niet doorgaat. Hadden we best leuk gevonden. Summer Darkness Dag 3 @ Tivoli De Helling Het is een kwestie van dikke gitaarmuren en ijle dameszang vandaag in De Helling. Verrassend is dat niet echt. De programmering bestaat immers uit een kwartet bands die een competitie van metalblad AARDSCHOK gewonnen hebben. Op het nippertje wordt de opener – Deception – gemist, maar ze blijven de hele middag prominent aanwezig; niemand komt namelijk op het idee hun backdrop maar eens weg te halen. Het volgende Slander had net zo goed Slender kunnen heten. De frêle Sanne Kluiters op zang steekt knap af tegen haar metalen groepbroeders. Het Rotterdamse Slander speelt een vreemdsoortige, maar smakelijke mix van Sabbath-rock en groovende bijna-stoner, met als slagroom dus weer lichtvoetige dameszang. Netjes gedaan, maar het heeft nog wat meer tijd en dus ervaring nodig – vooral in de podiumpresentatie – om voluit mee te kunnen tellen. Toch zou Slander zo maar een opvolger van Autumn kunnen worden. De beste band van deze middag luistert naar de naam Sylver Myst. Deze sympathieke Brabanders zijn niet onder één noemer te vangen. Hun stijl komt neer op een originele vorm van symfonische progmetal waar heel weinig gothic aan is. Sylver Myst is bovendien zo’n band die je live aan het werk móet zien. De demo is voor geen millimeter representatief voor hun ware aard; eigenlijk gewoon best slecht. Gelukkig denkt de band aan een live-cd. Op het podium weet Sylver Myst namelijk de pakkende kracht van zware metalriffs vakkundig te koppelen aan breedvoerige arrangementen. En dat zonder te vervallen in al te frivool of zelfbevlekkend sologepriegel. Sylver Myst is zonder enige twijfel dé groep van Tivoli De Helling vanmiddag. Een band met toekomst ook. Veel live spelen zal hen een grote schare liefhebbers opleveren; als ze na die liveplaat ook een echt goede studioplaat kunnen opnemen, zou Nederland wel eens te klein kunnen zijn. Potentieel genoeg, daar in Zuidoost-Brabant. Trail of Tears speelde gisteren in EKKO, maar hun ex-zangeres heeft een nieuwe groep om zich heen verzameld. Imperia markeert het absolute dieptepunt van de ‘gothmetal’ vandaag de dag. Gezegend met een verdomd aardig stemgeluid, wat ze helaas niet goed genoeg uitbuit, is frontdame Helena niets meer of minder dan de zus van Lola Ferrari die tegen zichzelf in bescherming genomen zou moeten worden. Haar Nederlandse medebandleden spelen een vorm van afgetrokken metal uit de oude Therion en Nightwish doos die al jarenlang gedateerd is. Maar boven alles trekt Helena Michaelsen de aandacht; als de Courtney Love van de metal wel te verstaan. Of ze nu “real-fucking-high-on-drugs” is, of gewoon lambezopen, ze rollebolt over het podium, krijst wat, operaat een stukje weg, maar komt nergens tot het echt atmosferische, laat staan emotionele geluid wat gedragen gothmetal zo mooi kan maken. Grinnikende, lachende goths in De Helling hebben de tijd van hun leven. Want zo moet je Imperia wel haast zien; als een meelijwekkende vorm van zwakzinnigenmetal. Een handvol meiden vooraan mag nog even meedoen en de met een overschot testosteron kampende mannelijke bezoekers schreeuwen hun oerkreten. Kortom: drie kwartier pornometal, rijp voor Jambers Tien Jaar Later: Paul waar was je met je cameraploeg!!! Dit is de enige echte sex-drank-en-gothic-metal. Een totale aftakeling en afgang; een letterlijk zielige vertoning. En zo speelden vier aankomende metalbands tussen een stel huiskamerpalmplanten die waren blijven staan van een eerder reggaeconcert. Als niemand ze ophaalt, ach, laat dan maar staan en het staat het nog niet eens zo gek bij deze sfeervolle metal. Dat was gisteren wel anders met de kille dark electro/industrial. Detail, natuurlijk, maar het pakt vandaag nog leuk uit ook; werd het toch nog gezellig in De Helling. Summer Darkness @ Tivoli Tivoli staat op de slotavond in het teken van de Grote Namen. Het Duitse Schandmaul opent de zondagavond in de Tivoli, met sfeervolle klanken die misschien het best te omschrijven zijn als de Keltische versie van 1001 nacht. Een grote rol is weggelegd voor een dame met zeurende doedelzak; een elektrische viool maakt het sfeerbeeld compleet. Een enkele toeschouwer in Tivoli zingt hartstochtelijk mee, maar het lijkt erop dat dit optreden voor de meeste mensen puur een opwarmertje is voor het wat ruigere In Extremo. Het optreden van rariteitenkabinet In Extremo werd op de site Summer Darkness weliswaar onterecht aangekondigd als de enige show die de band dit jaar in Nederland zou geven (in mei speelde de band op het Jera On Air festival in Limburg), maar dit doet niets af aan de intensiteit waarmee het concert door de inmiddels goed gevulde Tivoli wordt beleefd. Het publiek danst, springt en doet af en toe pogingen om de snelle Duitse zanglijnen van zanger 'Das Letzte Einhorn' te volgen. Waar Rammstein ooit zong 'Bück Dich', opent In Extremo een heel stuk lieflijker met 'Küss Mich'. Zoals trouwens het hele muzikale gedeelte een stukje lieftalliger is dan de grote industriële metalb(r)oer. Hier en daar is zelfs een stukje romantiek te horen; iets dat uit de fluit van een gezette, getatoeëerde Duitser een niet-alledaagse combinatie oplevert. De gebruikelijke act van In Extremo, vol vuur en met een grote galg pontificaal op het podium, blijft helaas achterwege. Ook de speciale instrumenten (minuscule fluitjes, een zelfgemaakte rechtopstaande stalen harp) dienen meer als gimmick dan dat ze daadwerkelijk iets bijdragen aan de muziek. Het waren kleine minpuntjes op een verder prima te pruimen optreden. Voor After Forever, toch min of meer neergezet als headliner van het festival, is de publieke belangstelling een stuk minder groot. Het speciaal voor In Extremo geopende balkon in Tivoli blijft angstvallig leeg en ook in de zaal is het opeens geen probleem meer om bij de bar te komen. Misschien dat alle Utrechtse goths wel genoeg hebben gezien van After Forever na hun optreden eerder dit jaar in Tivoli. Vreemde gewaarwording om deze uitstekende band voor een halflege zaal te zien optreden.Vooral zangeres Floor Jansen, waarschijnlijk de beste zangeres in het Nederlandse gothicgenre, maakt indruk. Haar 'three minutes of fame' waarbij zij - slechts ondersteund door betoverend keyboardspel van Joost van den Broek - alleen in de spotlights staat, stelt muzikaal gezien misschien niet zo heel veel voor, maar geeft wel een goede indruk van de reikwijdte van haar stem. De Tivoli veert echter pas weer op als de overige bandleden ook het podium betreden en de lange haren in de rondte laten zwaaien. Iron Maiden’s ‘The Evil That Men Do’ vat de duistere kanten van After Forever netjes samen en valt in zeer welkome aarde. Tegen twaalven, ruim drie kwartier later dan gepland, beëindigt After Forever zijn optreden en tevens het festival. Als de heren van In Extremo dan buiten al een sigaretje staan te roken, vult de Oudegracht zich met zwarte jurken en dito t-shirts. Helaas duurt de volgende dj-set amper een uur. Tactisch floepen de tl-balken aan en zo gaat Summer Darkness als een nachtkaars uit. Een echt eindfeest hoort voor de goth anno 2004 toch echt tot in de kleine uurtjes te duren! De afsluitende dag van Summer Darkness was toch wel aan een paar ontbindingsverschijnselen onderhevig. Zo werd De Helling verteld dat het einde oefening was in de zaal, terwijl net de voorbereidingen voor een heuse gothic-modeshow waren begonnen. EKKO kreeg helaas niet zijn CMI dancenight en in Tivoli moest om één uur de stekker er al uit. Niet bepaald een knallend slot. Muzikaal gezien was er toch nog een hoop te genieten. Neerlands metalhoop in bange dagen leverde in Sylver Myst een leuke verrassing op, Cold Meat Industry’s Coph Nia blijkt fenomenaal goed en de headliners in Tivoli stellen niet teleur. Een puike derde dag van een toch al geslaagd Summer Darkness 2004 is daarmee een feit. Op naar de volgende editie; augustus 2005. 3VOOR12/Utrecht is dan zeker weer van de partij. Summer Darkness Dag 3 Gezien: EKKO, Tivoli Oudegracht & Tivoli De Helling, zondag 15 augustus 2004