Utrecht Boft! En dat mag ook wel eens gezegd worden. Vooral met theaters als Kikker en met avonden als deze. Tijdens de derde editie van het festivalletje Utrecht Boft! bleken alleen de inwoners van de Domstad dit helaas niet zo goed te beseffen. Toen het Eindhovense Omski het podium betrad, was de zaal namelijk nog angstvallig leeg. Gelukkig deed het niets af aan het enthousiasme waarmee deze band zijn aanstekelijke, dansbare popliedjes over het publiek stortte, noch aan de falsetto discostem waarmee de drummer de boel opleukte. Dat laatste was hier en daar wel wat teveel van het goede, maar als de dikke lagen synthesizer, de funky ritmes, de slammende baslijnen, de melodieuze gitaarpartijen en de wat op Phoenix lijkende zanglijnen samenvielen, kon er gedanst, gehuild en gelachen worden. Jammer alleen dat het grootste deel van het publiek dat zo op de vroege avond nog niet deed. Bij Most Unpleasant Men stroomde de zaal halfvol, waarmee, zo bleek later, meteen ook het maximum aantal bezoekers van de avond was bereikt. Het bevlogen duo uit Utrecht had ditmaal drummer Robert mee en een nieuwe bassist. Waar ze in andere bezetting vaak zeer verstild te werk gaan, zetten ze nu eens een energieke, zeer dynamische rockshow neer, waarmee ze erg goed wisten te overtuigen. De mannen wordt wel eens verweten te theatraal te zijn, maar gespeeld of niet, uw recensent trapte erin. Tussen al die melodieuze, verstilde muziek, ineens een keiharde hardcore-/punkband programmeren, daar trapte echter niemand in. Liep de halve zaal bij het eerste nummer van het wederom Utrechtse Pan Am eerst weg om de oordopjes te gaan halen, de andere helft zocht zijn heil 'gewoon' ergens anders. De band zelf had al ook al snel door dat ze in het theatertje niets te zoeken hadden: ze raffelden hun set af en ging weer gewoon aan de bar staan. In een zaal als ACU waren ze ongetwijfeld zeer te genieten geweest, maar op een avond als deze waren ze volledig misplaatst. audiotransparent daarentegen was geknipt voor een avond als deze. De sferische, hier en daar aan bands als Elbow denkende droomnummers vonden een gewillig oor bij het publiek. Vooral als er koortjes opgetrokken werden, of de toetsenist zijn viool erbij pakte, zweefde de band en de hele zaal met hen mee. Toch ging tegen het einde toe het gebrek aan dynamiek zich wreken. Maar met wat meer afwisseling en misschien net wat meer leuke sampletjes kunnen de Groningers uitgroeien tot een band waar we in Nederland trots op mogen zijn. Op Coparck waren we dat als het goed is al. En zo niet, dan na vanavond toch zeker wel. Na een lange stilte en twee optredens in januari dit jaar, zijn de Amsterdammers plus Utrechter toe aan hun glorieuze terugkeer. Maurits de Lange, op de 3VOOR12/Utrecht-burelen vooral bekend als Geigercounting, had er zelfs zijn haar voor laten bijknippen. Het nieuwe album zit er aan te komen (mei 2004) en er werd vanavond al een hele hap van gespeeld. Het resulteerde in een optreden dat soms ongrijpbaar en licht bevreemdend was, maar uiteindelijk maakte de band zeer veel indruk. Het publiek kwam op de valreep eindelijk in actie, hier en daar gingen voeten van de vloer en de band werd volkomen terecht terug geroepen voor een dubbele toegift. Na afloop keek iedereen dan ook uit reikhalzend naar dat nieuwe album en, natuurlijk, naar de volgende editie van dit prachtige mini-festival. Utrecht Boft!, met Coparck, audiotransparent, Pan Am, Most Unpleasant Men en Omski. Gezien: Theater Kikker, zaterdag 10 april 2004