Genus Ordinis Dei trapt vol gas af in een voor de helft gevulde zaaltje. Ze staan maar op een klein deel van het podium, want de instrumenten van Lacuna Coil staan al opgesteld. Toch weten de mannen precies hoeveel ruimte ze hebben. Knikkende hoofden, af en toe een vuist de lucht in en een mager applaus is echter alles wat er bij het publiek vanaf kan. Toch doet deze symfonische deathmetalband zijn uiterste best. Drumriffs vliegen om je oren, een strakke gitaarlijn zorgt voor aangename melodieën. Het symfonische komt echter niet van de goed uitziende mannen op het podium, maar van een backing track. Een keyboard en achtergrondkoor geven een sfeer die prima bij een hoofdact als Lacuna Coil past. Laat je dit weg, dan blijft er alleen keiharde death over. Een goed half uur blazen de Italianen je omver, om daarna plaats te maken voor het volgende voorprogramma.
Mooie vrouwen
Fans hoeven niet lang te wachten. Nog geen kwartier later dimmen de lichten voor Forever Still. Een band van een heel ander kaliber, maar toch past ze prima binnen het schema van de avond. Een breed scala aan melodieën, in-your-face gitaarspel en krachtige, emotionele vocalen van Maja Shining zorgen voor een goed geheel. Zowel ballads als hevige rocknummers komen voorbij in deze setlist. De nodige screams mogen ook niet ontbreken. Forever Still bewijst waarom het een perfecte opening is voor de hoofdact, zonder al te veel interactie met het publiek. Of het alleen vanwege het strakke spel met instrumenten is, of omdat zowel zangeres als gitariste gewoon mooie vrouwen zijn, weten we niet. Wat we wel weten is dat deze band meer verdiend dan alleen een podium als support-act. De show is veel te snel voorbij, maar de meeste mensen in de zaal staan sowieso vooral te wachten op de laatste act van vanavond.
Betovering
Nog voordat Lacuna Coil begint, is het stampvol in de zaal. Bijna iedereen wil een plekje bij het podium en het balkon blijft vrij leeg. Het podium hangt vol met ‘lijken’, volgeschreven met teksten. Ook staan er industriële hekken. De leden zelf lijken tbs’ers die ontsnapt zijn uit een gesticht met hun witte overalls en schmink op het gezicht. Zangeres Christina Scabbia heeft zelfs bebloede handen. Zowel oude als nieuwe fans komen aan hun trekken. Nummers van het nieuwe album Delirium worden moeiteloos afgewisseld met oudere nummers, waaronder Heaven’s a Lie. Laatstgenoemd nummer wordt met een luid gejuich ontvangen en de voorste rijen zingen woord voor woord mee. Meerdere malen bedanken de bandleden het publiek en zeggen ze hoe fijn het is om na tien jaar weer terug in 013 te zijn. Scabbia betovert iedereen met haar loepzuivere engelenstem. Deze betovering verdwijnt echter zo gauw Andrea Ferro begint te zingen of schreeuwen. Het klinkt rauw, maar past perfect binnen de muziek en setting. Lacuna Coil is gegroeid en zit nog altijd in de lift.