Wanneer deze lijvige Litouwse meneer achter de elektronicatafel plaatsneemt en zichzelf voorstelt, maakt hij nog een wat schuchtere en zenuwachtige indruk. Zodra hij echter aan zijn set begint, blijft daar werkelijk geen spoor van over: startend met enig eigenaardig geblaas in een microfoon, ontplooit hij al snel een razende activiteit, waarin bizarre lichaamsbewegingen en het bedienen van het voor hem uitgestalde elektronische en akoestische arsenaal een uitgekiende symbiose aangaan. Zoals wel vaker bij Gifgrondartiesten neemt speelgoed een belangrijke plek in zijn performance in – zo worden we op een gegeven moment begroet door een plastic alien. Het meest verrassende onderdeel van zijn optreden is echter ongetwijfeld de transformatie die hijzelf uiteindelijk ondergaat, waarbij zijn Sovjetpet plaats maakt voor een metalen masker dat ons enigszins doet denken aan de strijdhelm van de Litouwse ridder die op euromunten uit dat land afgebeeld staat. Een uitstekend begin van de avond.

Het daaropvolgende ‘powerduo’ Hexenschuss houdt de door Arma Agharta gecreëerde energie voorbeeldig vast, met een vrij elementair klinkend, maar tegelijkertijd door ingenieus samenspel gekenmerkt amalgaam van elektronisch vervormd toetsenwerk en rauw ritmisch drum- en bekkengeroffel. Hoewel er fysiek geen gitaar of bas aan te pas komt, rockt dit ergens tussen Amsterdam en Tel Aviv gesitueerde tweetal harder en gemener dan menige meer conventioneel bezette band, waardoor de uit talloze tot hun essentie gecomprimeerde nummers opgebouwde set voor ons gevoel in no time aan ons voorbijvliegt. Verrukkelijk voer voor de trommelvliezen, dat zeker naar meer smaakt.

Voor degenen die tenslotte nog met de voetjes van de vloer willen, staat landgenoot Crever klaar om middels zijn dansbare elektronische set (met een industrieel randje dat goed aansluit bij de sfeer van de voormalige metaalwerkplaats) deze samenkomst tot een goed einde te brengen – een karwei dat overigens vloeiend wordt voortgezet door een in glitters gestoken DJ Stijn Selecter, die na lange tijd weer eens terugkeert op het oude nest. Dat daar behoorlijk wat gegadigden voor zijn, heeft ook te maken met het aanzienlijke bezoekersaantal: net als de vorige keer hebben de acts bepaald niet te klagen over een gebrek aan belangstelling, en incidenteel is het zelfs een beetje dringen bij bar en wc. De aanhouder wint, zo blijkt maar weer, en aldus kan ook deze vierenvijftigste Gifgrondeditie als geslaagd de boeken in.