Het podium van Paradox heeft weliswaar een wat minder grillige vorm dan vroeger, toch blijft het passen en meten om alle muzikanten van dit niet ontoepasselijk als Orchestra (XL)arge aangeduide gezelschap een plaatsje te kunnen geven. Naast drummer, percussionist, bassist, gitarist en pianist heeft Vansina vandaag dan ook maar liefst elf collega-blazers meegenomen, waaronder zich zowaar zelfs een tweetal ex-docenten van de orkestleider bevinden. Een straf recept voor een geschetter zonder weerga, zou je misschien kunnen denken, maar de aanpak van de Vlaming blijkt al gauw heel anders te zijn: de muziek die door de zaal weerklinkt, is heel subtiel gearrangeerd en verkiest vaak atmosfeer boven blaasgeweld, zoals een titel als 'Dark Night' reeds treffend aangeeft. Daarmee is overigens allerminst gezegd dat de individuele muzikanten geen gelegenheid krijgen te schitteren, de frontman voorop, maar wel dat het solowerk sterk geïntegreerd is in alle composities die deze avond de revue passeren.
Bruno Vansina Orchestra trapt Beste Buren af in warme zuidelijke sferen
Zeventienkoppig Vlaams orkest zet cultureel feestjaar meteen prima in de verf
Het zal waarschijnlijk bij slechts enkele betrokkenen bekend zijn, maar blijkbaar markeert 2015 het twintigjarig jubileum van een cultureel verdrag tussen Nederland en Vlaanderen. Wat dat verder ook moge betekenen, voor Paradox vormt het in ieder geval een uitstekend excuus om onder de noemer 'Beste Buren' een aantal interessante Belgische acts naar Tilburg te halen. Deze vrijdagavond mag het uitgebreide orkest onder leiding van saxofonist Bruno Vansina de lat voor die concertserie meteen hoog komen leggen.
Typerend is het allesbehalve assertieve, doch bepaald indringende begin van de tweede set, een ingetogen dialoog tussen de trommelaars die uitgroeit tot een stemmige samenspraak, waaraan van blazerszijde naast de leider enkel de fluitist deelneemt. Vanzelfsprekend is er in het concert echter ook ampel ruimte voor meer extraverte momenten, waarbij het orkest opvallend genoeg regelmatig een Latijns-Amerikaanse toon aanslaat (zoals in het nogal melig getitelde 'Fiesta Festivo'). Zou de Romaans klinkende naam van de saxofonist hem al dan niet onbewust deze kant opdrijven? Zelf houdt hij het er vrolijk spottend op een 'nep-zuiderling' te zijn, maar de muziek klinkt er niet minder warmbloedig door. Een bijzonder soepele en aansprekende start van deze Nederlands-Vlaamse concertreeks, die deze zaterdag direct vervolgd wordt door de jonge honden van De Beren Gieren (ft. Susana Santos Silva, over zuidelijk temperament gesproken) en Nordmann. Dat belooft wat.