Het bal wordt geopend door een aanstormende band van eigen bodem. Aan de energie van de jongens van Backbreaker zal het niet liggen, maar helaas kijken de aanwezigen op dit prille punt van de avond de kat nog een beetje uit de boom, waardoor het gezelschap met een gapend gat voor het podium wordt geconfronteerd. Een gunstige uitzondering vormen de beide gitaristen van het bevriende Tarantino, die vlak voor het plankier de stemming er alvast in proberen te brengen en regelmatig met de summiere, woest rammelende stukken meeschreeuwen in een door de frontman aangereikte microfoon. Verder blijft het echter rustig en na een korte, doch verre van onaangename performance moeten deze gasten alweer het veld ruimen. Hopelijk krijgt men komende vrijdag in Little Devil een warmer onthaal.
No Turning Back grijpt Extase bij de lurven
Death Threat, World Eater en Backbreaker maken feest compleet
Het lokale hardcorecollectief Wolstad Verbond organiseerde al behoorlijk wat fraaie shows in Extase, maar de presentatie van de toepasselijk strijdbaar getitelde verse schijf 'Never Give Up' die No Turning Back afgelopen donderdag voor een stijf uitverkochte zaal gaf, behoort in die reeks zeker nog tot de hoogtepunten. Geruggensteund door Amerikaanse, Duitse en Tilburgse collega's en gevoed door een enthousiast publiek tekenden de Brabanders voor een ijzersterk optreden, dat nog lang in de oren nazong.
BACKBREAKER
WORLD EATER
Ter hoogte van World Eater wordt het publiek dan toch echt wakker, waaraan de imponerende presentie van de zanger zeker het nodige bijdraagt. Met zijn in opvallend goed Engels gesproken, enthousiasmerende verhalen tussen nummers door en zijn krachtige, beweeglijke presentatie van de liedteksten slaagt de Duitser er al snel in de inmiddels goedgevulde zaal in beroering te brengen. Het gegeven dat de onversneden hardcore van deze mannen tamelijk overzichtelijk opgebouwd is en bovendien continu voortgedreven wordt door een sterk en meeslepend ritme, zal ook het nodige bijdragen aan de feestvreugde. Een heel overtuigend concert, dat een prima opmaat blijkt voor wat deze avond nog komen gaat.
DEATH THREAT
De lijvige voorman van Death Threat getroost zich bij zijn aantreden heel wat minder moeite dan zijn voorganger om het publiek op te zwepen, maar dat blijkt dan ook rijkelijk overbodig. Deze veteranenformatie is namelijk nog nauwelijks begonnen, of er wordt prompt massaal meegebruld vanuit de zaal. Je zou zowaar bijna gaan geloven dat het combo van om de hoek komt in plaats van uit Connecticut in de Verenigde Staten, zo vertrouwd betoont het publiek zich met het zware, ietwat naar metal neigende materiaal en zo overweldigend is de reactie. Misschien is men hier en daar zelfs wat al te fanatiek aan het springen, want op een gegeven moment zien we een naar alle waarschijnlijkheid geraakte dame met de handen voor het gelaat naar achteren begeleid worden. Afgezien van dit incident verloopt het optreden voorbeeldig, waarna het wachten is op de mannen van No Turning Back.
NO TURNING BACK
Achttien jaar timmert de hardcoreband uit Brabant al aan de weg: een volwassen leeftijd, die in dit geval echter geen aanleiding schijnt te geven om het rustiger aan te doen. Integendeel, de net voor deze show verschenen nieuwe plaat 'Never Give Up' raast compromisloos en in een moordend tempo voorbij. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat men dit en ander werk met veel gretigheid presenteert voor een uitverkochte zaal, temeer daar deze vandaag gevuld is met familie, vrienden en bekenden die de groep door de jaren heen gesteund hebben. Die gretigheid wordt alras beantwoord, zodanig dat onwillekeurig de gedachte opkomt dat deze band eigenlijk welhaast geen zanger meer nodig heeft, aangezien de meeste aanwezigen elke frase ook met alle plezier en volle overtuiging willen zingen. Met het oog daarop verdwijnt de microfoon vaak in het publiek, waardoor niet alleen de kameraden op het podium (zoals de eerdergenoemde frontman van World Eater), maar ook die ervoor wel als gastvocalisten mogen gelden.
Deze trouwe aanhang speelt overigens ook een cruciale rol in de pas verschenen clip bij 'Fight To Survive', waarin vele frontaal sprekende portretten van hen voorbijschieten. De uitvoering van dat nummer geeft de zanger gelegenheid hen en anderen te bedanken, terwijl hij zich verder onmisbaar maakt – want dat is hij natuurlijk wel – met zijn humor, of het nu gaat om zijn voortreffelijke beheersing van de taal der oosterburen (“Deutschers”) of om zijn speelse omgang met genrecliché's (zoals dat van de noeste werker: tegen de klok van elven kondigt hij het einde van de set aan, “want jullie moeten morgen weer werken... of studeren... of werkloos zijn”). Zo biedt dit optreden zowel een fikse dosis energie als een ruime portie Brabantse gemoedelijkheid. Een uitstekend begin van 2015 in Extase kortom – het zal ons benieuwen of we daar dit jaar nog iets gaan zien dat dit kan overtreffen.