Het openingssalvo komt vanavond van No Waves & Sunrays, een prille formatie uit Eindhoven die geen bassist nodig blijkt te hebben om onze oren te verpletteren. Of men het er bewust om doet of niet, kunnen we niet uitmaken, maar zeker is in ieder geval dat de beide gitaren bij dit kwartet zo hard staan afgesteld, dat de zanger anders dan gewoonlijk niet zozeer boven de instrumentalisten uitkomt, als wel tussen het woeste garagegeraas door te horen is. Waar de teksten van dit gezelschap over handelen, is derhalve moeilijk uit te maken (maar welbeschouwd is dat ook bij betere waarneembaarheid vaak een raadsel). Buiten kijf staat echter dat deze dame en heren er goed in slagen het publiek met een fikse auditieve oplawaai wakker te schudden. Een toepasselijke start van deze internationale rammelrockbijeenkomst.
Achtste editie Nightbirds vliegt van Eindhoven naar New Jersey
No Waves & Sunrays, ZHOD en Liquor Store brengen garagegeluid naar Hall of Fame
Een concertmaand in Tilburg is tegenwoordig natuurlijk niet meer compleet zonder de aanwezigheid van de Nightbirds. Deze donderdag hebben de vieve uiltjes No Waves & Sunrays, ZHOD en Liquor Store onder de vleugels genomen, die gedrieën laten horen dat de ‘grozzierock’ van hier tot aan de andere kant van de Atlantische Oceaan stevig in de lift zit.
NO WAVES & SUNRAYS
ZHOD
Het enigmatische ZHOD heeft zich anders dan misschien verwacht niet vernoemd naar de een of andere buitenaardse entiteit. Nee, het gaat hier om een afkorting, die we overigens goed kunnen billijken, aangezien dit Duitse combo in werkelijkheid naar de bizarre naam Zentralheizung Of Death Des Todes schijnt te luisteren. Misschien dat deze humoristische woordenreeks je trouwens ergens wel bekend voorkomt, want het is niet bepaald de eerste keer dat deze bende voet op Tilburgse bodem zet: op Incubate kon je er al eerder kennis mee maken. Het zal ongetwijfeld mede dankzij dit festival zijn dat de Duitsers vandaag enige fanatiekelingen mogen begroeten, die heel adequaat reageren op de dynamische en hyperenergieke nummers van de band. Zelfs een korte onderbreking door een gebroken snaar kan geen roet in het eten gooien bij dit feestelijke hoogtepunt van de dag.
LIQUOR STORE
Daarmee is overigens niets ten nadele van de laatste act gezegd. Het Amerikaanse Liquor Store slaagt er namelijk uitstekend in meer sterk in het gehoor liggende riedels in een enkel liedje te proppen dan de vorige twee bands bij elkaar. Zelf noemen de heren hun creatie ‘block rock’, daarbij misschien verwijzend naar de woonblokken in thuisstad New Jersey, of naar het geblokte overhemd van de frontman, of anders toch wel naar de duidelijke voorkeur van de gitaristen om loopjes à la Thin Lizzy gezamenlijk (dat wil zeggen ‘en bloc’) uit te voeren. Hoe het ook zij, de nummers van deze heren zitten prima in elkaar, met een heel prominente rol voor de gitaar, zowel solo als duo. Waar de avond tot nog toe volledig dreef op rauwe energie, kiezen de Amerikanen voor een wat meer gestructureerde aanpak, die aanvankelijk begrijpelijkerwijs minder ongebreideld enthousiasme oproept dan hiervoor, maar na verloop van tijd de gemoederen toch aardig in beroering brengt. Een raak slot van een wederom geslaagde Nightbirdsvlucht.