Het aanbod is groot, soms nog pril, soms af. Twaalf eerste- en ouderejaars spelen vanavond. Kris van Son zet musicalachtige ballads neer op de vleugel. Thomas Pieters grossiert in popnummers met een zachte G, over de kroeg, bier en liefde. Nick Pilmeyer vertolkt humoristische Nederlandse bluesrock. Lise Daelemans' poëtische teksten en sombere tonen doen denken aan de akoestische versie van Mevrouw Tamara. 

Een ruim vertegenwoordigd genre zijn de lieflijke 'lig-in-het-gras'-liedjes op gitaar. Stan Smeets speelt een nummer voor een meisje dat misschien niet zo knap en niet zo aardig is, maar wel gewoon 'iets' heeft. Jasper Buiter doet met zijn catchy stem en dito nummers een beetje denken aan Rogier Pelgrim. Anne van Damme heeft goed ontwikkelde nummers, en zeker in haar nieuwe nummer The Road schemeren groei en potentie door. Rijk Willems wijkt af van de lieflijke nummers, met bluesakkoorden en een zware stem.

Vooral de dynamische nummers van Robin Haijes blijven hangen vanavond. Met het enorme bereik in haar zachte stem is deze eerstejaarsstudente al heel ver. Ook Nina Giampaolo maakt indruk; zichzelf begeleidend op de vleugel weet ze zich los te weken van de dramatische sound van dit zwaarklinkende instrument en zet ze een mix van Julia Stone en Regina Spektor neer. Haar nummers vertellen een verhaal. Ze zijn af.

Tot slot: Fleur van Gorp. Wat komt er veel uit dit kleine meisje! Haar nummer Halfway is dynamisch, dramatisch, en haar krachtige stem gaat perfect samen met de spannende tonen die ze uit de piano laat klinken. En in combinatie met het achtergrondkoor wordt de dreigende sfeer nog verder opgevoerd. Ja, hier wil ik best wat meer van horen.