Afijn, terug naar zijn nieuwe werk. Leeuwis kwam er naar eigen zeggen pas bij de try-outs achter dat hij met Alweer Geen Revolutie een droevige plaat aflevert, maar dat is onwaarschijnlijk. De liederen winden er namelijk geen doekjes om: Leeuwis worstelde tijdens het schrijven van dit album klaarblijkelijk met een stukgelopen liefde en nogal wat existentiële vraagstukken. In albumopener Het Sterkste Verhaal komen die thema's al vrij opzichtig aan de oppervlakte, maar het meest duidelijk is Het Wiegje halverwege het album. "Mijn liefje liet mij achter met ons kind (...) Wie wiegt het wiegje na mijn dood?"

Alweer Geen Revolutie gaat over het echte willen, maar het om allerlei redenen niet uitvoeren daarvan; als de aan elkaar geknoopte hersenspinsels van de notoire nocturne piekeraar, zo klinkt het, in onder meer Ik Wil Meer: "Ik wil fantaseren zonder commiteren aan dromen of aan doen." De conclusie van het hele verhaal trekt Leeuwis eigenlijk al op track drie van zijn album: "Je weet zo weinig van wie je bent." Muzikaal gezien vangt Leeuwis dat gevoel op plaat in holle galm op de zang en onheilspellende elektronische soundscapes, die live echter wat naar de achtergrond gedrukt worden. Toch is het niet alles verslagenheid wat er klinkt. In bijvoorbeeld het strijdliedachtige Alles bezingt Leeuwis ook zijn dadendrang.

Het nieuwe werk wordt goed ontvangen in Paradox, al speelt Leeuwis natuurlijk ook een thuiswedstrijd. Maar ook wie dat buiten beschouwing laat, moet concluderen dat Mathijs Leeuwis een verzameling sterke liedjes uitbrengt die samen een eenheid vormen, en die bovendien live prima uit de verf komen. En ondanks de droevigheid die in het album schuilt, overheerst vanavond vooral gezelligheid. Paradox is vanavond de toog waaraan Leeuwis zijn hart uitstort, om vervolgens met vrienden al wat op zijn lever ligt te verdrinken.

Luister hier naar Alweer Geen Revolutie.