Aan de vooravond van het even leuke als vermoeiende Incubatefestival zeven uur in de kroeg hangen lijkt ons wat veel van het goede, dus we laten de eerste twee bands voor wat ze zijn en betreden even na zessen de Extase, waar we al direct bij binnenkomst kunnen constateren dat onze stadsgenoten reeds aan hun set begonnen zijn. Dit vijftal timmert al geruime tijd aan de weg, wat zich ook uitdrukt in de zichtbaar gevorderde gemiddelde leeftijd van de dame en heren. Hetzelfde geldt eigenlijk voor het publiek, dat in een etablissement als De Plaats niet zou misstaan. Nadat we zelf een blik in de spiegel geworpen hebben, constateren we echter dat we hier prima op onze plek zijn, waarbij nog komt dat de presentatie van frontman Mano Gitz ondanks zijn jaren verre van futloos is. Gestoken in een zwart Joy Division-vest en Bauhausshirt stuitert de man tijdens de sterk door eightieswave gestempelde, met sfeervolle synthlijnen gekleurde nummers met uitpuilende ogen over het podium. Ook tussen de nummers door weet hij te vermaken met een soort korte conferences die hij eerst in het Engels, maar later gewoon in het Nederlands op het publiek afvuurt (“waar je voor moet oppassen zijn vrouwen, die zich als houten paarden in je fort nestelen”). Uiteindelijk verlaten de bandleden één voor één het podium, terwijl de set met een hoop zwaar versterkt kabaal tot een passend luidruchtig besluit komt. Een prima begin van de avond. (MdW)
Vurige ouwe mannen brengen lokale aanhang alvast op stoom bij Incubate pre-party
Rockend avondje in Extase had hier en daar nog wel wat meer publiek kunnen gebruiken
Mensen die tijdens het voorafgaande weekend al staan te popelen om in de Incubatevibe te komen, kunnen zich dankzij café Extase en Jacky Checker op de zondag al een namiddag en avond laven aan rock en zelfs wat metal van Nederlandse bodem. De Tilburgse band heeft van de kroeg de vrije hand gekregen om een aantal collegamuzikanten uit te nodigen, en is uiteindelijk op de proppen gekomen met maar liefst vijf andere acts, afkomstig uit pittoreske plaatsen als Boxtel en Arnhem. Wat zal dat opleveren?
JACKY CHECKER
TAXIDERMIST
Vervolgens is het de beurt aan het Nijmeegse Taxidermist om de bezoekers op hun uitgekiende rock te trakteren. De vraag is echter wel een beetje welke bezoekers dan precies, want het vaker geobserveerde fenomeen dat het op een lokale band afgekomen publiek het bij groepen van verder weg nogal af laat weten, doet zich helaas ook deze keer voor – en dat zelfs terwijl de bassist zowaar uit Goirle afkomstig blijkt. Gelukkig blijven er altijd nog wel een paar mensen over, die kunnen genieten van een relatief korte, maar dynamisch opgebouwde performance , waarin relatief verstilde, ingehouden passages vaak effectief gevolgd worden door bevrijdende geluidsuitbarstingen. Een fraai vormgegeven en behoorlijk afwisselend concertje kortom. (WdW)
CORDUROY
Next up: Het stevig doorrijpte Arnhemse 'powertrio' Corduroy. Deze band produceert krachtige (underground)rock met een onmiskenbare zweem (post)grunge, en ook hier valt het enthousiasme van het licht gerimpelde gezelschap op: De drummer ramt weliswaar niet bijna zijn kit van het podium, zoals zijn medegrijsaard van Taxidermist, maar wel moet iemand van het publiek ingrijpen om te voorkomen dat er een bekken door de lucht vliegt. Diezelfde drummer brult tussen twee nummers door dat de mensen op het terras eens naar binnen moeten komen om het handjevol toeschouwers in de zaal aan te vullen, maar gelukkig vat zanger/gitarist Johan Reukers de zaak luchtiger op en bedankt het tiental aanwezigen persoonlijk voor hun komst. Waarom de rest zich niet naar binnen waagt, blijft ons in ieder geval een raadsel, want de op hoog volume over de zaal uitgestorte rock van deze drie heren is bijzonder aanstekelijk, en beweegt enkele jongens en meisjes op leeftijd tot een woeste en uitgelaten vorm van dansen die ons doet terugdenken aan het speelplein. Nu ja, their loss... (MdW)
NORTHERN LIGHTS
Afgaande op de curve die we tot nog toe gedurende deze avond hebben kunnen waarnemen, zou het ergens voor de hand liggen dat we, volgend op een kwintet, kwartet en trio, uiteindelijk met een duo geconfronteerd worden, dat, met het oog op het gestaag afnemende publiek, voor ongeveer evenveel mensen mag spelen. Beide inschattingen blijken echter onjuist, met nog een aanvullende verrassing: waar de leden van de vorige drie combo's stevig op leeftijd waren, blijkt dit onder aanvoering van een met krachtige stem gezegende frontvrouw opererende viertal juist uitgesproken jeugdig. Het predicaat 'veelbelovend' laat in een dergelijk geval vaak niet lang op zich wachten, en is ook in het onderhavige geval zeker toepasselijk. Dit gezelschap uit Boxtel schudt schijnbaar moeiteloos een hele reeks zeer sfeervolle, met veel kunde en overtuiging uitgevoerde rockers en balladen uit zijn mouw, waartussen een door de befaamde versie van Johnny Cash geïnspireerde cover van Nine Inch Nails' 'Hurt' bepaald niet misstaat. Gesteund door een enthousiaste ritmesectie stuwen zangeres/gitariste Marit van Gils en gepassioneerd sologitarist Luuk van Gils elkaar naar grote hoogten in deze prachtige performance. Zeker een band om in de gaten te houden. [De echte volhouders worden even later nog vergast op een tweetal leutige nummers in de streektaal, waarin dagpresentator Hans de Veer gesteund door leden van Jacky Checker en een aanvullende gitarist zijn showmanskunsten nog een laatste maal kan etaleren. Een heel vrolijk besluit van deze lange dag, mits men voldoende alcoholische versnaperingen geconsumeerd heeft – maar dat zit bij de meeste overgebleven bezoekers wel goed.] (WdW)