Alpha Whale, Cul de Sac, donderdag 18 september

Vier gasten met baarden uit Gent. Aan het t-shirt van de bassist te zien, houden ze van Velvet Underground. Kennelijk is dat ook een inspiratiebron, maar ze klinken eigenlijk nog net iets meer als The Growlers, The Doors en Allah-Las. Er is nog geen album, dat komt later dit jaar pas, maar vanavond trakteren ze Cul de Sac alvast op een paar surfpopnummertjes.

In de clip wordt er dronken gedanst met een sanseveria en speelt er een blote man gitaar op een balkon. Vanavond niets van dat, maar ‘New Sounds Cause New Vibrations’ mag sowieso rekenen op extra enthousiasme vanuit de zaal. Wat een lekker nummertje.

Zanger vertelt dat de heren twee jaar geleden zelf in het publiek stonden op Incubate. “Als we een band hadden en dit festival kunnen spelen dan is ’t compleet, zeiden we toen. Dus misschien is dit wel ons laatste optreden…”. Goed hoor mannen, doelen stellen.

“Ik weet niet of jullie het weten, maar vrij vertaald betekent Cul de Sac ‘Anus van zak’” vertelt de drummer even tussen neus en lippen door. Beetje awkward.

Vijf minuten voor aanvang lijkt het een verdrietige boel te worden, met slechts een man of tien in de ‘Kuil van Cul’. Gelukkig stromen er snel mensen binnen zodra de band begint te spelen. Vijf minuten na aanvang is het zowaar dringen geblazen op de traptreden van de Cul de Sac.

De zanger is op een wat verlegen manier charmant. Zoals hij onder zijn kuif door het publiek in kijkt, doet hij vaag denken aan een jonge versie van Ruben Blok (Triggerfinger). De muziek die Alpha Whale maakt heeft verder niets weg van die van de populaire hardrockband. Het optreden begint sterk, maar naar mate het optreden vordert, wordt het geluid wat rommeliger en de lyrics steeds slechter verstaanbaar en dan houden ze na een half uur plotseling al op met spelen. Zo te zien moest de zanger plassen en de gitarist roken. “Beetje jammer dit”, zegt iemand in het publiek.