#Incu14: Aidan Baker blijft ook solo prima overeind

Intieme donkere soundscapes betoveren Paradox

Maarten de Waal ,

De productiviteit van sommige artiesten gaat elk voorstellingsvermogen te boven. Neem nu Aidan Baker, een man die vanaf de milleniumwisseling tientallen platen heeft uitgebracht en tussendoor ook nog tijd vindt om poëzie, artikelen en korte verhalen te schrijven (en te publiceren). Zo'n man verdient een podium, en daar zijn duistere muzikale en literaire vertellingen goed passen op Incubate, krijgt hij als 'artist in residence' vijf dagen lang de kans zijn veelzijdigheid aan het publiek te tonen. Gisteren zagen we hem al aan het werk met zijn vrouw Leah in het loodzware 'dreamsludge'-project Nadja; vandaag doet hij het rustiger aan, en betreedt hij na een namiddaglijke voorleessessie in Consouling Sounds solo de planken. Zijn performance blijkt echter niet minder indrukwekkend dan maandag.

HET CONCERT
Aidan Baker, Paradox, dinsdag 16 september 2014

DE ACT
Een man, bescheiden in de hoek van het podium gezeten, met een gitaar in de hand en wat effectapparatuur om zich heen. Donkere folkklanken gaan naadloos over in introspectieve ambientpassages in wat aanvoelt als een lange geïmproviseerde set.. Een duistere maar toch lieflijke verkenning van de zwarte zijde van de (menselijke) natuur.

HET MOMENT
De tijdsduur van een dergelijk optreden wordt gevoelsmatig gecomprimeerd tot één moment. Het is voorbij voor je er erg in hebt.

OOK OPMERKELIJK
Baker hanteert af en toe een strijkstok om zijn gitaarsnaren te beroeren.

HET PUBLIEK
Hangt aan zijn...snaren?

HET OORDEEL
Een zacht-dromerig begin van de dinsdagavond in Paradox.

DE FOTO