HET CONCERT
Aaron Dilloway, Extase, maandag 15 september 2014
DE ACT
Wie bekend is met het werk en de stageperformance van Wolf Eyes, komt niet voor een verrassing te staan vanavond. Aaron vergast ook solo zijn publiek op een soms verstilde, maar bij tijd en wijle regelrecht oorverdovende aaneenschakeling van gepiep, gegrom en gekreun. Elk geluid dat er toe kan dienen bij de luisteraar nare herinneringen of angstaanjagende tableaus op te roepen, wordt door Dilloway benut. Zijn stageact vormt overigens een integraal onderdeel van het optreden: Microfoons worden ingeslikt en het gezicht op de meest bizarre manieren verwrongen. Een traktatie voor liefhebbers van psychisch leed en allerhande akeligheid waar de meeste mensen liever met een grote boog omheen lopen. Een verademing voor iedereen die genoeg heeft van het ingekankerde Amerikaanse optimisme en alles wat dit met zich meebrengt.
HET NUMMER
Welk nummer?
HET MOMENT
Moeilijk om uit deze antimuzikale stroom een moment te isoleren, maar het tergende babygehuil met bijpassende mimiek was zeker memorabel.
OOK OPMERKELIJK
Hoewel sommige mensen zich uiteindelijk toch laten afschrikken door de auditieve terreur die over hen wordt uitgestort, blijft het gedurende het hele optreden vol in de Extase. Geen gebrek aan masochisten op Incubate, zoveel is zeker.
HET PUBLIEK
Ondergaat het allemaal gelaten, om aan het einde van de set in een luid gejoel uit te barsten.
HET OORDEEL
Naar, heel naar.
DE FOTO