Terwijl de zaal zo rond de klok van achten al heel behoorlijk begint vol te lopen, bijten de jonge honden van Combined Fragments het spits af met een energieke pot modern gitaargeweld, waarin naast hardcore ook invloeden uit de melodische en de complexe groove metal terug te horen zijn. Een groep die zijn naam goed waarmaakt kortom, onder de enthousiaste aanvoering van een nieuwbakken zanger die adequaat afwisselt tussen heldere en brullende zang. Eén der gitaristen blijkt slechts kort voor dit optreden onder het mes te hebben gemoeten wegens een blindedarmontsteking, maar kan er vandaag tot opluchting van band en publiek toch bij zijn. Dat is fijn, want Combined Fragments zorgt daardoor als hecht geheel (en zelfs nog even aangevuld met de oude vocalist) voor een prima start van de avond.

Als we vervolgens na een korte luchtpauze weer naar binnen proberen te komen, wordt ons in eerste instantie te verstaan gegeven dat de zaal helaas vol is. Na enig aandringen kunnen we inderdaad met eigen ogen aanschouwen dat de ruimte heel wel gevuld is, om niet lang daarna te constateren dat dit volkomen terecht is. Waren er hiervoor al genoeg 'breakdowns' te bespeuren, Pelgrim gooit er tot vreugde van het publiek zowaar nog een schepje bovenop, maar dat niet alleen: tussen al het woeste geweld door perst de band ook nog talloze boeiende ongewone snarenloopjes, complexe ritmische patronen en verrassende intro's (ontleend aan hiphop, jazz, klassieke en zelfs filmmuziek – zo komt het dramatische thema van 'Requiem For A Dream' tenslotte nog voorbij). Alle betrokkenen zijn zichtbaar zeer uitgelaten en de frontman brult zich de longen uit het lijf, terwijl in het publiek de strandballen vrolijk in het rond vliegen. De band had zich eenvoudig geen betere EP presentatie kunnen wensen.