De vriendelijke mammoetjes van buiten de dampkring beginnen hun optreden vervolgens relatief traag en kalm, zoals we van hen gewend zijn. Het soort muziek waarop men zich heeft toegelegd, vergt nu eenmaal enig geduld en concentratie om tot volle wasdom te komen. Door de indrukwekkende beeldenreeks die op de achtergrond wordt geprojecteerd, blijft er echter altijd zichtbaar schot in de zaak zitten. Het geeft de band alle ruimte om toe te werken naar zijn loeizware erupties van geluid, een proces dat enkel af en toe wordt onderbroken door het heffen van de flessen en het geven van het hoornteken. Afgaande op het zelfverzekerde podiumgedrag van de Italianen zou je eigenlijk bijna denken dat ze een thuiswedstrijd spelen, wat misschien ook wel een beetje waar is in die zin dat dit natuurlijk de stad van Roadburn is. Bij de uitstekend gevulde zaal gaat hun weids uitgesponnen psychedelische dreunshow er in ieder geval in als koek, verder geholpen door een keur aan uitgekiende natuur-, tempel- en ruimtebeelden. Op naar de volgende Ufomammut is derhalve het devies.