Lento deelt zware klap uit in Little Devil

Ggu:ll zet de toon met duistere suite

Wouter de Waal ,

Wegens vertraging in Duitsland was het afgelopen maandag even wachten voordat de Italianen van Lento hun daglicht schuwende ding konden doen in de Devil, maar toen de mannen zich eenmaal op het podium begaven, verzorgden ze een imponerende show – zij het niet geschikt voor gevoelige oren en nachtblinde ogen.

Ggu:ll

Eerst staat de achterzaal echter ter beschikking aan het illustere Brabantse viertal Ggu:ll. Voor een groot en aandachtig publiek bevestigt het gezelschap met de hermetische naam nogmaals wat reeds duidelijk werd bij een optreden in de Hall Of Fame aan het begin van dit jaar: dat de band is uitgegroeid tot een zwarte waarde om rekening mee te houden. Aan losse nummers doen deze doemdenkers niet meer, een concert van Ggu:ll betekent een marathonsessie die start met enkele duistere, diepe noten, waaruit zich als vanzelfsprekend een hele serie verpletterende climaxen ontwikkelt, afgewisseld met meer terughoudende passages. Nergens klinken overgangen geforceerd, maar tegelijkertijd is de epische gang van dit geluidsmonster nooit voorspelbaar. Een uitstekende performance, die alleen qua belichting wat te wensen overlaat: gedempte blauwe en groene kleuren zouden wellicht beter bij de band passen dan het nu overheersende rood en geelwit.

Lento

Hoewel het bepaald geen feest is voor de fotograaf, pakt Lento de zaken wat dat betreft eigenzinniger aan door het zaallicht te laten voor wat het is en enkel gebruik te maken van wat zelf meegebrachte, helwit schijnende lichtbakjes. Een onorthodoxe zet, die samengaat met een verrassend muzikaal recept, waarmee de band zijn naam opvallend genoeg lang niet altijd eer aandoet. Waar je immers enkel daarop afgaande een traag en slepend geluid verwacht, blijkt Lento in werkelijkheid allerminst vies te zijn van razende herrie, die qua klank zelfs hier en daar de black metal benadert. Niet dat de groep slechts een ondoordringbaar blok van decibels optrekt, want in de inventieve stukken duiken bij tijd en wijle ook ingetogen passages op. Bovenal besteden de Italianen echter hoorbaar veel zorg aan het complexe samenspel van gitaren, bas en drums, dat in alle luide glorie op de luisteraar afstormt. Een geweldige finale van een kwalitatief hoogstaande (en gratis!) bijeenkomst.