Gitaarheldenband DragonForce barst van energie in 013

Kissin' Dynamite en Huntress zorgen voor enthousiaste start

Wouter de Waal ,

De tijd vloog voorbij afgelopen dinsdag met DragonForce op het hoofdpodium van 013. Dat was natuurlijk niet in de laatste plaats te danken aan de verbluffende vingervlugheid van de beide gitaristen en de toetsenist, die tezamen met zanger en ritmesectie garant stonden voor een buitengewoon opgewekt metalen festijn.

KISSIN' DYNAMITE
De avond begint meteen gedreven met de sleaze van Kissin' Dynamite, een verzameling Duitsers die er zowel wat uiterlijk als wat muziek betreft alles aan doet om zo belachelijk mogelijk over te komen. Met hun wild opgestoken haar, glanzende borstkassen en extravagante kledij plus hun overenthousiast gebrachte nummers inclusief melige meezingrefreinen lukt dat heel aardig.

Hun teksten vol 'sex', 'metal' en 'steel', aangevuld met de schier eindeloos herhaalde frase "welcome to the jungle", geven reeds aan dat deze groep niet meedingt voor de originaliteitsprijs, maar effectief is hun performance wel – tenminste, als je van goed fout houdt.

HUNTRESS
Daarna is het de beurt aan Huntress, een stel Amerikanen dat zichzelf ongetwijfeld geformeerd heeft rond het frontfiguur, waarvan het geslacht door verhullende cape en stem op afstand niet onmiddellijk duidelijk is. Zoals de groepsnaam echter al doet vermoeden, blijkt het bij nadere beschouwing om een vrouw/amazone te gaan, die een opvallend, vaak enigszins krijsend stemgeluid voortbrengt.

Het zal niet aan ieders smaak tegemoetkomen, maar buiten kijf staat dat ook deze band een gepassioneerd optreden geeft, waarbij de metamorfoses van de hoofdvrouw (waarbij onder meer een gewei komt kijken) en haar bijzondere zangstijl de aandacht prima vasthouden. Een verrassende pot eigenzinnige heavy metal.

DRAGONFORCE
De getemperde ontvangst van beide voorgaande bands laat er echter geen misverstand over bestaan dat het publiek deze avond gekomen is voor DragonForce. Vanzelfsprekend ook, niet alleen omdat deze act nu eenmaal het hoofdprogramma vormt, maar ook aangezien de heren de voorgaande bands zowel in liedschrijfkunst als in speltechniek met twee vingers in de neus overtreffen.

Vooral de ongekend rappe notenreeksen die de groep uit het instrumentarium tovert zijn ronduit legendarisch, waardoor het niet hoeft te verbazen dat de zanger regelmatig het podium verlaat om gitaristen en toetsenist hun ding te laten doen. Het doet overigens niets af aan zijn aanzienlijke vocale capaciteiten, laat staan aan zijn succesvolle aanjagerrol voor het publiek.

Dat heeft trouwens sowieso weinig nodig om Guitar Hero-hit 'Through The Fire And Flames' luid mee te neuriën, in de handen te klappen, gebroederlijk op en neer te springen en er om kort te gaan een mooi feest van te maken. Tekenend zijn de als op afspraak massaal wuivende handen bij het epische slot van de laatste toegift. Hartverwarmend.