Voordat Belgisch (en inmiddels ook Nederlands) luidste band mocht feesten, stond daar eerst Walter Broes samen met de Duitse Bern Batke. Broes geldt als de man die aan de wieg stond van de bluesscene in België als zanger van The Seatsniffers. Grappig feitje: Triggerfinger opende in haar beginjaren voor Broes; nu zijn de rollen dus omgedraaid.
Broes brengt samen met zijn elektrische gitaar en bassist Batke een mix van country, Americana en blues. Je kan zien dat de Belg al heel wat jaartjes meegaat: gitaar technisch is hij ijzersterk en wisselt hij begeleiding en solo af alsof hij een bladzijde van een boek omslaat. Zijn compagnon zorgt voor de solide fundering op diens akoestische bas. Een prima begin van de avond, al staat het geluid wel wat hard en is het schel.
Dan is het de beurt aan het driekoppige monster. Zoals we inmiddels van het trio gewend zijn, knallen ze vanaf minuut één. Alles is superstrak gespeeld. Alhoewel, strak? Volgens Mario is zijn snaredrum niet strak genoeg, dus moet tijdens Let It Ride hun backlineman opdraven om de snare af te stellen. Goossens speelt gewoon door met de energie die hij immer heeft.
Het publiek slikt intussen alles van de mannen. Als Ruben vraagt om stilte tijdens My Baby's Got A Gun en dat niet meteen krijgt, zegt hij het volgende: "Dat is toch lastig, een zaal vol stille Nederlanders." Toch helpt dit trucje wel en een stilte verspreidt zich door de zaal, die – opvallend – een vrij hoge gemiddelde leeftijd heeft. Als Block daarna het refrein erin knalt, is er geen houden meer aan.
Het moment wanneer Triggerfinger het podium afgaat lijkt er zo snel te zijn, dat iedereen eigenlijk een beetje beduusd is. De toegift volgt gelukkig alweer snel met een leuke versie van Without A Sound waarbij Monsieur Paul en Mario zich toeleggen aan het bedienen van een klein trekorgeltje.
Tijdens Commotion wordt een verhoogd podium met drumstel de planken op geschoven waar aan het eind van het nummer Cesar Zuiderwijk plaatsneemt. Waar Mario normaal een eigen drumsolo heeft, is het nu een battle tegen de Golden Earring-drummer. Uiteindelijk begeleiden ze samen de nummers Man Down (van Rihanna) en I Follow Rivers (Lykke Li). Die laatste wordt door de heren gespeeld op een tafel vol glazen.
Het moge duidelijk zijn dat Triggerfinger een onbetwiste topshow kan neerzetten, avond aan avond. Ze vinden het zelfs zo leuk in Tilburg dat ze vandaag (donderdag 1 november) nóg een show geven in 013; helaas al uitverkocht.