Na al dat geweld begint de set van onze landgenootjes wel bijzonder stil: Nadat de dj is gestopt met het draaien van plaatjes rest ons een blik op het in een melancholiek donkerblauw gehulde podium, waar nog geen levende ziel op te bekennen valt. Dit moment, waarin iedere aanwezige ruimschoots de tijd krijgt om zijn zonden en gebreken te overdenken, lijkt wel een eeuwigheid te duren, zozeer dat je je bijna begint af te vragen of de arme kinderen zo bevangen zijn geraakt door plankenkoorts dat ze het podium niet meer op durven. Uiteindelijk verschijnen Mathias en Linda dan toch in ons blikveld, om met beschroomd neergeslagen blik een wel bijzonder kwetsbaar liedje ten gehore te brengen. Wanneer drumvrouwe Linda van Leeuwen zich daarna echter met montere stem tot de toegestroomde indieliefhebbers richt, is het ijs gebroken en kan er onbekommerd gerockt worden.

Bombay Show Pig is zo’n typische ‘jongen-met-gitaar-en-meisje-achter-het-drumstel’-act, waarbij het meisje idealiter beschikt over een pony en een met veel stijlgevoel en subtiele smaak bij elkaar gezochte garderobe, terwijl de jongen, die op het eerste gezicht minder aandacht heeft besteed aan zijn voorkomen, maar bij nader inzien waarschijnlijk toch urenlang voor de kleerkast heeft gestaan, een haarlengte heeft die precies die kritische grens heeft bereikt die de voortdurende noodzaak met zich meebrengt je haren uit je ogen te vegen, dan wel je hoofd ietwat scheef te houden om je een vrij uitzicht te garanderen. Dat is natuurlijk niet bijzonder praktisch, maar sommige mensen hebben alles over voor de muziek, en Mathias is blijkbaar zo iemand. (Eerdere bandfoto’s leren dat hij in het recente verleden ook wel eens een baard heeft laten staan, maar het is goed dat hij daarvan uiteindelijk toch heeft afgezien – de enige reden voor een man om enige gezichtsbeharing te hebben, is dat hij te lui of te beroerd is om zich regelmatig te scheren, al het andere is onzin.)

 

 Willen we met al deze aandacht voor uiterlijkheden zeggen dat de muziek niet zo de moeite waard is? Zeer zeker niet, lieve kinderen, de muziek zit prima in elkaar, en als u ons niet gelooft, zijn er op internet voldoende kanalen beschikbaar om u daarvan te overtuigen – we willen slechts aangeven, dat deze luitjes moeite doen voor hun show en alles tot in de puntjes verzorgd willen hebben. Ze hebben dan ook hun eigen geluids- en lichtman meegenomen, die beide puik werk verrichten. Bij geluidsmannen zie je dat wel meer, maar goede lichtmannen kom je niet zo heel veel tegen, en dat is eigenlijk jammer, want een tent als 013 is op dit vlak zeer goed geoutilleerd, en het is zonde wanneer men daar geen gebruik van maakt – zoiets als de beschikking hebben over een heel goed muziekinstrument, maar niet veel verder komen dan ‘Vader Jakob’. Deze man maakt echter hele lichtsymfonieën en voegt zo werkelijk iets toe aan het geheel. Ook het korte gastoptreden van de drumster van ‘The Jacks’, dat Linda de gelegenheid geeft om even achter de toetsen te gaan staan, mag niet onvermeld blijven – bijzonder snoezig.

Concluderend: Dit was een uitstekend optreden dat slechts voor een luttele zeveneneenhalve euro te bezoeken was, en als u een indieliefhebber bent en niet aanwezig was, mag u uzelf gerust voor uw hoofd slaan. Kom dan de volgende keer vooral af, of verlies voor eeuwig uw met zorg opgebouwde hipsterstatus...