L.A. Guns drenkt Little Devil in sleaze

NiteRain hyperenthousiaste opener

Wouter de Waal ,

Konden we vorige maand al genieten van Iron Butterfly in Little Devil, afgelopen maandag kwam het iets jongere, maar eveneens ooit wereldbefaamde L.A. Guns zomaar over de vloer. De bezoeker moest deze keer wel enig geduld betrachten, maar werd uiteindelijk dan toch getrakteerd op een ouderwetse los uit de heup geschoten rock ‘n’ roll performance.

NITERAIN
Voor de Amerikanen het podium onveilig komen maken, mogen de piepjonge Noortjes van NiteRain echter eerst het spits afbijten. Dat doen ze met een werkelijk bewonderenswaardig enthousiasme, vooral gezien het feit dat er nu niet overdreven veel mensen in de zaal staan. Bovendien kun je van het overgrote merendeel daarvan niet zeggen dat hun respons verder reikt dan heel welwillend toekijken en beleefd applaudisseren dan wel zachtjes roepen. De zanger van dit in voorbeeldige tachtiger jaren glamourrock stijl uitgedoste viertal wekt met zijn opgewekte kreten en verzekeringen dat we geweldig zijn echter de indruk voor een uitgelaten menigte te staan. Het heeft onmiskenbaar een positief effect op het gemoed, en met de sterk op AC/DC en haarrock geënte feestmuziek van dit combo is ook niets mis. Een leuke start van deze nostalgische bijeenkomst.

L.A. GUNS
Het is in Little Devil zeker niet ongewoon dat een concertavond later start dan aangegeven. Wel ongebruikelijk is daarentegen dat er tussen optredens langdurige pauzes zitten, maar dat is vanavond toch echt het geval. Het heeft ongetwijfeld te maken met het onberekenbare gedrag van de L.A. Guns leden, wier wezenloze blik bij hun verlate aantreden het gebruik van bepaalde middelen doet vermoeden. Als het viertal echter eenmaal op de planken staat, treuzelt men niet langer en geeft een heel overtuigende rockshow weg. Het moet overigens zeker voor zanger Phil Lewis en drummer Steve Riley, de twee oudgedienden in de band die eind jaren tachtig voor volle stadions hebben gespeeld, een vreemde gewaarwording zijn op deze plek terecht te zijn gekomen. Je zou het zelfs ronduit triest kunnen noemen, maar hoewel het verval van deze groep natuurlijk ontegenzeggelijk tragisch is, past het eigenlijk ook heel goed bij het ‘sleazy’ karakter van L.A. Guns. Dat treedt ook vanavond mooi naar voren, in een set die tegelijkertijd erg los opgezet lijkt en heel vanzelfsprekend vloeit. Meest typerend moment van het optreden is wanneer Lewis rustig een drankje aan de bar gaat halen terwijl de drie instrumentalisten op het podium uitmuntend doorjammen. Meer rock ‘n’ roll is een optreden in deze kroeg zelden geweest.