Ondanks alle aandacht in de media stroomt de zaal vanavond maar halfvol, het balkon blijft gesloten en er staan her en der zelfs borreltafels opgesteld. Allicht hebben stijf uitverkochte shows bij de buren in Breda en Eindhoven de kaartverkoop parten gespeeld. Zonder steun van een voorprogramma sluipt celliste Saartje van Camp om half negen het podium om solo met haar prachtig galmende stem het Justin Keller Thema te brengen. Eén voor één lopen de overige bandleden incluis Erik de Jong alias Spinvis himself het podium op om vervolgens af te tikken voor De Grote Zon, een van de beste maar ook een van de rustigste nummers van de nieuwe plaat. Het publiek doorstaat deze test echter moeiteloos, de ontzettend diverse menigte hangt aan de lippen van De Jong en maakt een vroeg hoogtepunt mee.
Dankbaar neemt men het applaus in ontvangst en De Jong heet het publiek welkom in het kleine ‘Circus Spinvis’. Wat volgt is een divers optreden waarbij er naast het gros van ‘tot ziens, Justine Keller’ ook plaats is voor het nodige oudere werk uit het oeuvre van de liedjesknutselaar. Vooral het oudere werk is in de loop der jaren behoorlijk geëvolueerd, zo mondt Astronaut uit in een fantastische muur van geluid en brengt men Kindje van God als een heerlijke dansplaat. Ook het nieuwe werk wordt met de nodige diversiteit gebracht. Soms zelfs behoorlijk rockend als in Heel Goed Nieuws, het is alleen jammer dat De Jong’s eendimensionale stemgeluid hem zo nu en dan beperkt om echt uit de ban te springen.
Bij een aantal nummers ondersteund stiptekenaar Hanco Kolk de band door live een aantal werken te tekenen. Kolk ontwierp het artwork voor ‘tot ziens, Justine Keller’ en maakte zelfs een compleet stripalbum naar aanleiding van de muziek. Zijn bijdrage is vanavond nogal wisselvallig, soms vraag je je hardop af waar hij met zijn ongestructureerde lijnenspel in hemelsnaam naar toe wil. Sowieso is de podiumpresentatie vanavond wat flets en rommelig, dan gaat de beamer weer aan, dan weer uit en daarbij lijkt er een soort afstandelijkheid te bestaan tussen de band en het publiek.
Op de momenten dat het optreden dreigt in te kakken heeft De Jong gelukkig altijd nog wat hoogtepunten van zijn laatste plaat achter de hand in de vorm van Oostende en stevige afsluiter Kom Terug. Gelukkig interpreteren de bandleden die titel letterlijk en is er nog tijd voor wat publieksfavorieten na afloop van de reguliere set. Al met al zijn we getuige geweest van een behoorlijk sterk en vooral divers optreden van Spinvis waarbij het bij vlagen ontbrak aan spontaniteit en vaart. Het is met het oog op het festivalseizoen te hopen dat de band hier nog wat aan wint.