april - tilburg - 3voor12

Candlemass monumentaal begin van festivalzaterdag
Legendarische doomsterren spelen langste set van Roadburn
16 april 2011

De vorige editie waren ze vanwege een stofwolkje uit IJsland helaas verhinderd, maar dit keer mochten de mannen van Candlemass in de herkansing. Misschien wel een gelukkig toeval, want laat het nu net vijfentwintig jaar geleden zijn dat doom meesterwerk 'Epicus Doomicus Metallicus' het duistere levenslicht zag. De integrale uitvoering daarvan vormde het absolute hoogtepunt in een indrukwekkende set van ruim twee uur.
Lonely Kamel is alles behalve eenzaam
Hardrock met een vleugje blues laat Batcave losgaan
16 april 2011

Met een ruige mix van hardrock en een flinke scheut blues laat Lonely Kamel een stevige indruk achter op Roadburn. Met al meerdere albums op zak en de nodige professionaliteit weten de 4 mannen goed op het publiek in te spelen.
Black Math Horseman draaft in loodzware galop
Zware mix psychedelische sludge en stoner bedwelmt Green Room
16 april 2011

Volle bak in de Green Room en dat terwijl Candlemass tegelijkertijd op de Main Stage staat. De verwachtingen zijn blijkbaar hoog voor Black Math Horseman, zeker omdat de komst van de band vorig jaar door pruttelend vulkanisme gedwarsboomd werd. Het kwartet uit L.A. trakteert op zware postmetal, sludge en stoner met een psychedelisch sausje en ijle dameszang.
Master Musicians of Bukkake haalt Midden-Oosten naar Tilburg
Show overstemt af en toe de muziek
16 april 2011

Bekend om de extravagante show is het zevenkoppig gezelschap Master Musicians of Bukakke terug op Tilburgse bodem. Dit keer is het Midden-Oosten het algehele thema. Het bezwerende schouwspel neemt het soms iets te veel over van de muziek.
Liturgy opent de dag met een blije zwarte mis
Gewezen hippies bekeren zich tot de black metal
16 april 2011

Het is nog niet eens zondag, maar de kerkvaste Roadburnganger kan vandaag kiezen tussen twee alternatieve religieuze samenkomsten om de dag goed te beginnen. Terwijl Candlemass in de Grote Zaal een meer dan twee uur lange dienst verzorgt, houdt Liturgy in de Bat Cave een viering voor een meer besloten gezelschap. Een selecte groep aanbidders verzamelt zich vol verwachting in de kleine ruimte...
Caspar Brötzmann richt slachting aan in de Green Room
Duitse duivelskunstenaar geeft gitaarles aan Roadburn
16 april 2011

De keurige, enigszins dandyeske verschijning van Caspar Brötzmann, die op uitnodiging van Sunn O))) met zijn Massaker-band de dag in de Green Room mag afsluiten, wijkt opvallend af van wat we op Roadburn gewend zijn. Dat we hier ook muzikaal met een aparte act van doen hebben, blijkt vanaf het eerste moment dat hij zijn muzikale geweld over het Roadburnpubliek uitstort. Hard gitaarspel is op dit festival uiteraard de regel, maar de manier waarop Caspar zijn gitaar aanvalt mag met recht uniek genoemd worden. Het geluid dat hij uit zijn gitaar tovert doet wel wat denken aan Jimi Hendrix, maar dan gekruist met de hard-hitting vrije manier van spelen zoals we die ook van zijn vader, de free-jazz-saxofonist Peter Brötzmann kennen. Free-metal!
#Roadburn – Sunn O))) en Scorn
Gastcolumn van publiciste Karin Spaink
16 april 2011

Na een tip probeerde ik op Roadburns tweede dag welgemoed Keiji Haino uit. Haino is een al wat oudere Japanner (60) die geen woord Engels spreekt en die zelden in Europa optreedt. Dit was dus een buitenkans. Maar zodra ik de deur opendeed die toegang gaf tot het balkon, waaide ik omver: een godskolere bak noise waarbij Merzbow verbleekte tot een softie duwde me van mijn sokken. Pardon: van mijn laarzen. Ik hield het maar twee minuten vol.
Minimalistische drone, maximaal genot bij Earth
Niersteenvergruizende vibraties troef
16 april 2011

De tweede dag van Roadburn stond vooral in het teken van de drone. Uiteraard door de niersteenvergruizende vibraties van curatoren Sunn0))), maar vooral door de psychedelische klanken van Earth. Helaas moeten we voor dit optreden, dat oorspronkelijk gepland stond om kwart over vijf, wachten tot half negen, maar het was het meer dan waard. Het verplaatsen van het optreden van de Main Stage naar het MIDI Theater was ook op z'n zachtst gezegd ongelukkig te noemen, al was hier weinig aan te doen.