Het Festival van het Absurde is begonnen en aan Roosbeef was gisteravond de eer om het muzikale gedeelte te openen. Terwijl verderop in Paradox het Beukorkest de instrumenten stemde, kwam Roosbeef met een sterke show in de Kleine Zaal van 013. Special guest Katinka Polderman was een meer dan uitstekende aanvulling.

Het podium is behoorlijk volgepropt; naast het gebruikelijke drumstel, gitaren en toetsen staat er een heuse theremin pontificaal in het midden. Wie iets verder naar achter kijkt, ziet twee accordeons staan. Het zal geen gewoon Roosbeefconcert worden, maar dat weten de meeste bezoekers al; cabaretière Katinka Polderman is er vanavond als speciale gast bij. Na drie nummers van Roosbeef is zij een welkome afwisseling, want hoe goed de nummers ook door de band worden uitgevoerd, dat dreinerige wat Roosbeef kenmerkt, heeft na een kwartier toch wat afwisseling nodig.

Polderman is een mooie, nuchtere verschijning en staat in schril contrast met de dromerige Roos Rebergen van Roosbeef. Twee uitersten met een even grote liefde voor muziek. In een extreem hilarisch accordeonduet vraagt het duo zich af hoe het Tanzania nou vergaat. Polderman duikt gedurende de set van Roosbeef (bijna alle nummers van debuutalbum Ze Willen Wel Je Hond Aaien, Maar Niet Met Je Praten komen voorbij) nog een aantal keer op met onder andere een lofzang over Christina Aguilera en een benefietlied voor een mogelijke terroristische aanslag in Nederland.

Vanaf het moment dat de cabaretière meedoet, komt de band meer los, met rockende nummers en meedeiners zoals Niet Uitmaken, Dat Is Zonde. Hoogtepunt van de avond is een Nederlandstalige versie van Daniël Johnston's Story Of An Artist, bekend bij sommigen in het publiek. Een toepasselijk einde voor een concert van twee artiesten die vanavond veel hebben gegeven.