Het Tilburgse harde en rappe hardcore/punk viertal MilkMan vierde afgelopen zaterdag haar vijftienjarig bestaan met een groep even zozeer compromisloze bands uit het genre in de Kleine Zaal van 013. Het in groten getale aanwezige publiek was zeker naar het einde toe wel in voor een feestje, wat resulteerde in een uitermate geslaagde avond.

DARK INTENTIONS
Het uit Breda afkomstige Dark Intentions bijt op deze feestelijke avond het spits af met haar behoorlijk op metal geïnspireerde hardcorevariant. Vanwege het behoorlijk vroege tijdstip (half acht) waarop de band speelt, is de zaal nog niet bijzonder goed gevuld en de reeds aanwezigen houden zich daarenboven tamelijk gedeisd. Maar dat maakt de band gelukkig niet zoveel uit en de zanger is desondanks niet te beroerd om een beetje in het rond te springen. Een aardig begin van de avond.

RAZORBLADE
Vervolgens reizen we door naar een andere hoek van Brabant, te weten Den Bosch, voor de jongens van Razorblade. Deze groep grossiert in elementaire punkliederen met veel meezingmomenten, ouderwetse 'oi!' kortom. Hoewel de naam van de band het niet doet vermoeden, houdt Razorblade wel van teksten in de Nederlandse taal, bijvoorbeeld over de eigen geliefde stad (trots op de plek van afkomst schijnt veel hardcore/punk fanaten net als voetbalsupporters in het bloed te zitten) en de eigen band (“Razorblade, harder dan staal!”). De inmiddels goed gevulde zaal ziet het allemaal met goedkeuring aan, maar verroert zich nog niet.

THE BUTCHER
Door naar Bergeijk, voor het oorverdovende kabaal van The Butcher. Deze band heeft zonder twijfel in muzikaal opzicht het meeste gemeen met het feestvarken van vanavond. Fysiek gezien is men echter nog wat minder zwaar dan de mastodonten van MilkMan, een gegeven dat vooral de druk in het rond stuiterende zanger ten volle uitbuit. Tussen de razendsnelle, old school hardcore/punk nummers door zanikt deze ook graag wat over melkmannen en bier om de aanwezigen te vermaken, waar hij zonder meer in slaagt, zij het dat ook nu beweging voorbij het podium grotendeels uitblijft.

GEWAPEND BETON
Daar brengt de enige niet-Brabantse, ja zelfs in het geheel niet uit het zuiden des lands afkomstige bende van vanavond, Gewapend Beton uit Amsterdam, zowaar verandering in. Terecht ook, want zoals enige maanden geleden in deze zelfde Kleine Zaal al bleek, hebben deze punkers hun zaakjes prima op orde, met sterke, afwisselend in het Nederlands en Engels gezongen nummers, (zeker voor punkbegrippen) goed gitaarwerk en bovenal een frontman wiens uitstraling geknipt is voor een band in dit genre: zelfbewust en zelfs ietwat arrogant, maar met veel jeugdig enthousiasme en daardoor weer sympathiek. Als deze jongen "17 until we die” zingt, geloof je het meteen.

MILKMAN
De jongens van MilkMan zijn natuurlijk in werkelijkheid al lang geen zeventien meer en hebben waarschijnlijk ook wat meer gewicht mee te torsen dan op die leeftijd, maar qua muziek zijn ze duidelijk bepaald niet ouder en milder geworden. Het feestbeest van vanavond trapt op een verpletterende noot af en houdt dat op bewonderenswaardige wijze vol tot het einde van de set. Die is misschien wel wat lang voor een band die eigenlijk nooit afwijkt van de eenvoudige ‘alles zo rap en hard als menselijk mogelijk’ formule, maar een kniesoor die daarom maalt, want als je wil kun je natuurlijk altijd eerder weglopen. Iets wat de zanger je niet eens kwalijk zou nemen, want deze kerel houdt duidelijk van heerlijk zelfrelativerende opmerkingen (zoals “goh, ik wist niet dat we zoveel familie hadden” over de grote hoeveelheid publiek en “na afloop kunde tien pilsjes voor maar vijftien euro krijgen bij de Little Devil, maar dan moete wel zeggen dat ge fan bent van MilkMan, ge moet er wat voor over hebben”). Maar een groot deel van het publiek kan er duidelijk geen genoeg van krijgen en in de voorste regionen van de zaal wordt er gedurende het hele concert wild in het rond gesprongen. Een uiterst geslaagd einde van een vermakelijk verjaardagsfeestje.