In aanloop naar de Popronde die komende zaterdag in Amsterdam van start gaat, deed Landmark 105 afgelopen woensdag thuishonk Cul de Sac aan voor een warming-up. Met een uurtje frisse en pakkende, tegelijkertijd intieme en rockende liedjes, gaf de groep nog eens fijntjes aan waarom ze zoveel geboekt is voor die ronde.

Het is vanavond behoorlijk druk in de Cul voor een woensdag, maar dat behoeft op zich geen verwondering te wekken: frontvrouw en liedjesschrijver Liesbet van het deze dag optredende Landmark 105 is een vertrouwde verschijning in dit café, aan beide zijden van de bar. Enige jaren geleden had ze al een band onder eigen naam, sinds kort timmert ze met een vernieuwde, licht uitgebreide bandbezetting en onder een verse titel (verwijzend naar de hotelkamer waarin inspiratiebron Janis Joplin het leven liet) stevig aan de weg. Zo is Landmark 105 de meest geboekte band op de komende Popronde. En gedurende het krachtige concert van vanavond blijkt ook wel waarom: met behulp van onder andere het snerpende gitaarwerk van gitarist Aldo Spadaro en de subtiele ondersteuning van toetseniste Kirsten Boersma, weet Liesbet haar vaak rockende, naar americana neigende liedjes met verve over het voetlicht te brengen.

Belangrijkste troef is natuurlijk echter het heldere, maar ook ietwat rauwe stemgeluid van de frontvrouw zelf, dat in combinatie met haar enthousiaste presentatie en persoonlijke inleidingen bij nummers (“dit is mijn favoriete liedje” bij Masquerade, “het volgende nummer gaat over een klootzak die ik gisteren nog ben tegengekomen”, “dit heb ik geschreven en direct opgenomen terwijl ik heel dronken was”) zorgen voor een meeslepende concertervaring. Een enkele cover (het muzikaal rustige en tekstueel aangrijpende Grey van Ani DiFranco) en een spetterende en hard rockende finale, waarin Liesbet de kuil inspringt, maken het plaatje compleet. Laat die Popronde maar komen, Landmark 105 gaat haar vrouwtje wel staan!