De Amerikanen van Jungle Rot zetten afgelopen donderdag een aanstekelijk groovende en welhaast tot headbangen dwingende pot death metal neer in Little Devil. Samen met drie andere buitenlandse bands uit het genre trakteerde ze het publiek op een zowel stilistisch als kwalitatief diverse avond.

NIGHTFIRE
Het eveneens uit de Verenigde Staten afkomstige Nightfire mag de avond openen en doet dat op een complexe noot. Hun met vele tempowisselingen en onverwachte gitaarsolo’s gelardeerde technische death metal is misschien net iets te veel van het goede om de avond mee te beginnen. Temeer daar het publiek waarschijnlijk grotendeels voor hoofdact Jungle Rot gekomen is, dat een veel eenvoudiger en directer doodsgeluid heeft. Op zich helemaal geen verkeerd optreden, dat echter helaas op koude grond valt.

ION
De Noren van ION tappen vervolgens opvallend genoeg uit een eerder naar het Zweedse Gothenburg neigend, melodieus death vaatje. De solo’s van hoofdgitarist William Hope mogen er zeker zijn, maar de band als geheel kampt met een beroerd geluid waarin de bas aanvankelijk helemaal wegvalt, om daarna op een vreemde en soms allesoverheersende manier in de mix terug te keren. Een en ander resulteert in een rommelig, behoorlijk belabberd concert, waarbij veel aanwezigen al snel weglopen. Spijtig voor de band natuurlijk, maar wel begrijpelijk.

DREAD
Met het Italiaanse Dread wordt de weg naar boven (of naar beneden zo men wil) gelukkig weer teruggevonden. Het brute geluid van deze band, waarin vooral de afwisselend rammelende drummer in positieve zin opvalt, zorgt ervoor dat er voor het eerst deze avond duidelijke tekenen van beweging in het publiek zijn te bespeuren. Ook het feit dat een roadie even het podium mag betreden om een nummertje vol te brullen, is bevorderlijk voor de algehele feestvreugde. Een fijne opwarmer voor de hoofdact van vandaag.

JUNGLE ROT
De kerels van Jungle Rot serveren hun death metal duidelijk het liefst rauw, zonder opsmuk en in een gematigd tempo. Het publiek lust daar wel pap van. Hun regelmatig naar thrash neigende geluid wordt ingebed in overzichtelijke liedstructuren met zware grooves, die hoofdknikken dan wel headbangen bijna onvermijdelijk maken. Deze makkers haken duidelijk niet naar de prijs voor meest afwisselend of innovatief death metal combo, maar effectief is hun aanpak wel, want ze weten het publiek moeiteloos voor zich te winnen en tot min of meer continue hoofdbeweging aan te zetten. Een bevredigende bijeenkomst.