In een redelijk warme Bat Cave speelde het uit North Carolina afkomstige Chatham County Line twee uur  uitgelaten bluegrass. Zowel ballads, instrumentals als snelle nummers bleken geliefd. Naarmate de show vorderde, werd de band enthousiaster en nam de interactie met het publiek toe middels grapjes, anekdotes en een verrassing aan het eind.

Chatham County Line speelt naar goede bluegrassgewoonte akoestisch. Middenvoor op het podium staat de enige microfoon. De bandleden lopen dan ook steeds een beetje naar het midden toe of van het midden af, al naargelang wiens instrument op dat moment de meeste aandacht verdient. Hierdoor staat de band zo'n beetje constant in een groepsfotopose en moet zanger Dave Wilson steeds naar de zijkant van het podium lopen om zijn gitaar te kunnen stemmen zonder het nummer te verstoren. Al met al gaat er flink wat charme en sfeer vanuit; het is niet moeilijk je deze mannen in eigen land op een geslaagd familiefeest in een grote schuur op het platteland voor te stellen.

Alle leden van de bluegrassformatie zijn uiterst bekwaam in hetgeen ze doen (al haalt Wilson in het begin een keer een noot net niet), maar John Teer steekt er iets bovenuit. Zowel op viool als mandoline valt hij positief op terwijl zijn achtergrondzang gaande de avond meerdere malen verdiend de voorgrond haalt. Dit doet hij zowel door het lang en zuiver aanhouden van bepaalde noten als het in canon meeroepen van de titel van het nummer I Got Worry. Maar het is zeker niet zo dat hij de aandacht naar zich toe wil trekken. De band opereert namelijk als een geheel waar het niet gaat om het etaleren van eigen kunnen maar om de liefde voor de bluegrass.

In het begin van het optreden is de wisselwerking met het publiek minimaal. Maar naarmate de avond vordert blijken de mannen af en toe toch de behoefte te hebben een grapje te maken of een lollig danspasje te proberen. Zo maakt zanger Dave Wilson af en toe grapjes ten koste van Teer, legt hij uit dat een gospel in hun geval zoveel inhoudt als “four guys yelling with Jesus on their side” en vertelt hij het publiek over het stemmen van de instrumenten dat “we tune because you care”. Na bij een eerder nummer enigszins de mist in te zijn gegaan, legt hij uit waarom. Toen ze een tijdje terug in Paradiso speelden, zag hij tijdens dat nummer in het publiek ineens twee meisjes met elkaar zoenen, wat hem nogal afleidde en waar hij sindsdien aan moet denken.

Chip Of A Star is het laatste nummer en na een aardig lang applaus verlaten de mannen het podium. De band gaat namelijk in het midden van de Bat Cave nog een tweetal nummers spelen. Dit smakelijke, volledig akoestische toetje (na een heerlijke maaltijd) wordt aangenaam afgesloten met cover en meezinger Handle Me With Care van The Traveling Wilburys.