Giebelende meisjes en vaders die op veilige afstand dochterlief in de gaten houden. Dat is het beeld bij de Sounds Like Sunday-middag in 013 van deze maand. Zoals dat hoort op een echte luie zondagmiddag is er voor spanning en drukte geen plaats.

MATHIJS LUIJTEN
Relaxed en zomers zijn de liedjes die Luijten speelt in de Bat Cave. Sommige mensen in het publiek lijken hem meer als een “noodzakelijk kwaad” in de aanloop naar de hoofdact te zien en blijven stug doorpraten tijdens het optreden. Heel jammer voor deze mensen, want de Tilburgse singer-songwriter heeft echt wel wat in huis. Zijn stem ligt meer dan prettig in het gehoor en zijn muziek draagt een echte ontspannen vibe uit. Ook de saxofonist is een leuke toevoeging, maar deze lijkt af en toe wat onzeker te zijn over zijn rol in het geheel. Die onzekerheid is nergens voor nodig, want met iets meer durf zou het optreden nog toffer zijn.

JASPER ERKENS
Na de rustige, warme stem van Luijten is het even wennen wanneer Erkens zijn mond opentrekt. Deze Vlaming lijkt namelijk een heel stuk minder waarde te hechten aan een zuivere toon dan onze Tilburger. Gelukkig blijkt het slechts een kwestie van gewenning en ga je na een paar minuten de stem wat meer waarderen. Voor de meisjes vooraan lijkt dat geen probleem: ze smelten helemaal voor deze Belgische mooi-boy met bruine krullen en blijven als plakkaten voor het podium plakken. Wanneer Erkens een nieuw nummer aankondigt met de tekst: “Fresh, out of the bedroom” wordt duidelijk dat een paar meisjes die slaapkamer best een keer van binnen willen zien.

Op een rustig tempo werkt Erkens zijn setlist door die bestaat uit nummers die los van elkaar goed in elkaar zitten. Liedjes die makkelijk in het oor liggen, maar toch iets origineels en eigens hebben. Maar achter elkaar gespeeld lijken de liedjes zo erg op elkaar dat de verveling  begint toe te slaan. Secondes worden minuten en minuten lijken uren. Erkens lijkt door te hebben dat zijn publiek een beetje gaat inzakken en wil mensen betrekken bij zijn cover Crazy van Gnarls Barkley door ze vragen mee te zingen tijdens het refrein. Dit lijkt deels te werken, maar de zwakte in het optreden wordt nu wel wat duidelijker. Er is bijna geen interactie vanaf het podium met het publiek, waardoor je het gevoel kan krijgen dat het eigenlijk helemaal niet uit maakt of er nu wel of niet iemand in de zaal staat. De Bat Cave kan door zijn kleine formaat zo intiem zijn.

Wanneer de setlist is afgewerkt, blijkt dat meer mensen het lang genoeg vonden duren: wanneer de DJ aan de geluidsman vraagt of er nog een toegift komt, zegt deze: “Zet maar vlug een CD'tje op!”