Adepten van het death metal-genre konden zich afgelopen donderdag in Little Devil verlekkeren aan het onwelluidende geklepper van een viertal bands uit die muzikale afdeling. Ghouls en Dead Infection wisten nog niet veel potten te breken, maar met Hate en hoofdact Blood Red Throne kwam de stemming er uiteindelijk toch goed in.

GHOULS
De Italianen van Ghouls bijten vanavond het spits af met tamelijk technisch georiënteerd doodsgereutel. Het optreden van de heren heeft echter helaas nogal te lijden onder een tamelijk overstuurd, soms in een hard gezoem ontaardend geluid. Daarbij heeft de groep slechts één gitarist in de gelederen, die graag soleert en daarmee een gat in de lagere registers laat vallen. Hoewel de band daardoor soms nogal iel klinkt, geeft het dan wel weer ampel gelegenheid het drukke gepluk van de bassist te volgen. Toch al met al een wat weifelende start van de avond.

DEAD INFECTION
De kerels van Dead Infection pakken het vervolgens allemaal een stuk simpeler en directer aan. “Het lijkt wel punk!” roept één van de aanwezigen tussen twee nummers door; de korte, rappe, brute geluidsuitbarstingen van dit Poolse drietal roepen inderdaad herinneringen op aan het losgeslagen bastaardkind van die stroming genaamd grindcore, dat Napalm Death lang geleden baarde. De pauzes tussen de erupties duren echter bijna zo lang als de herrie zelf, die overigens op zich ook al niet zo bijzonder is, waardoor de publieke respons wat lauw blijft.

HATE
Daarna blijven we nog even in Polen met een gezelschap dat zich kort maar krachtig Hate noemt. De bandleden hebben zich voor de gelegenheid stevig met zwarte en witte make-up bewerkt en de rokken ook maar meteen uit de dressoirs getrokken. Echte mannen kortom. Zoals men bij een dergelijke uitdossing wel kan verwachten, kent deze band de nodige black metal-invloeden, zeker wat het gitaargeluid betreft. De zanger is echter een onvervalste grunter en de muziek als geheel valt ergens tussen black en death in (zoals dat bijvoorbeeld ook het geval is bij het eveneens Poolse Behemoth). Wat echter vooral opvalt, is het sterke en pakkende karakter van het materiaal van de heren, hetgeen er voor zorgt dat er voor het eerst deze avond aardig bewogen wordt door het behoorlijk talrijk aanwezige publiek. Een fijne performance.

BLOOD RED THRONE
Tegen de tijd dat de jongens van Blood Red Throne uiteindelijk het podium betreden, is het alweer wat rustiger, wellicht vanwege de wat verlate aanvang door het uitlopen van de vorige optredens. Dat mag de pret verder niet drukken, want op het moment dat onze Noorse broeders hun meeslepende kleppermuziek op de aanwezigen loslaten, is het meteen feest. De frontman en tevens blikvanger van de band, met zijn vervaarlijk uitstekende spikes en t-shirt dat doet vermoeden dat hij zojuist aan een Aktion van Hermann Nitsch heeft deelgenomen, hoeft ook daarna weinig aansporingen te geven om de boel in beweging te houden. De muziek is namelijk afwisselend genoeg en kent ook voldoende groovende momenten om voor zichzelf te kunnen spreken, of beter gezegd: loeien. Een vrolijke en energieke afsluiting van dit knusse samenzijn.