De relatieve rust van Hemelvaart werd vrijdagavond bruut verstoord door Zwollenaren Rico en Sticks, die ondersteund door A.R.T. een bijna episch feest neer wisten te zetten. Fotosynthese maakte naam als aanstormend talent en liet zien nu al een overtuigend performer te zijn.

FOTOSYNTHESE
Fotosynthese, de vijftienjarige rapper Mijndert Rodolf, ontleent zijn artiestennaam aan het biochemische proces waarin planten glucose creëren uit licht en koolstofdioxide, een wonderbaarlijk stukje schepping als je er goed over nadenkt. Wonderbaarlijk is ook het vakmanschap dat de gelijknamige rapper op zijn jeugdige leeftijd reeds bezit. Fotosynthese heeft een prima flow, maar verbijsterend is vooral de zelfverzekerdheid waarmee hij het publiek toespreekt en over het podium beweegt. De teksten zijn bovendien bijzonder sterk, met originele woordspelingen, ontroerende openbaringen en tongue-in-cheek arrogantie. 

“Jullie waren gisteren vrij vanwege mijn Hemelvaart”, schertst de jeugdige rapper. Minpuntje is dat Fotosynthese de neiging heeft om te veel lettergrepen in zijn lines te proppen. Dat maakt hem soms wat moeilijk te verstaan. De beats doen soms in de verte denken aan het duistere werk van Delic, maar kunnen ook enorm feestelijk worden. Met name de afsluitende track is een geweldige floorfiller in wording. Fotosynthese trakteert de aanwezigen vanvaond op een degelijk voorprogramma van een van de grootste talenten van de Brabantse hiphopscene.

RICO & STICKS
Rico en Sticks, performers pur-sang, luiden met Tunnelvisie een uiterst energiek optreden in, dat met name de eerste helft niets minder dan episch is. De mannen ogen en klinken uitermate verfrist sinds A.R.T. de beats voor zijn rekening neemt. De afwisseling tussen A.R.T's avantgardistische techno en Delics duistere gedreun werkt wonderwel. Een kamerbrede menigte van pogoënde hiphopliefhebbers, een rookverbod dat met voeten getreden wordt, een korte, snoeiharde gabberbeat en veel donkere technoklanken vormen de randvoorwaarden van de show van de Zwollenaren. Voeg daar de flow van twee van 's lands meest spraakmakende rappers aan toe, en je hebt een optreden dat geramd zit. “Nog even en deze show staat als legendarisch te boek, ik zeg het je,” roept Sticks na een minuut of twintig. 

Vanaf dat moment vergeten Rico en Sticks helaas om door te pakken, waardoor het predikaat 'legendarisch' toch echt te ver gaat. Dat komt ook wel doordat het zwaartepunt in het tweede deel van de show ligt op nieuwe tracks van het Fakkelbrigade-album Colucci Era. Leuk, maar met name Sticks weet die nieuwe tracks nog niet zo strak neer te zetten als het oude Opgezwolle-werk. De door A.R.T. geproduceerde beats zijn aan de andere kant wel bijzonder bruut, razendsnel en, door hun syncopische karakter, erg origineel. Met Tjappies En Mammies en Hoedenplank gunnen Rico en Sticks hun trouwe fans nog een prima afsluiter aan een show die overigens best nog een half uurtje door had mogen gaan. Rico, Sticks en A.R.T. brengen een goed feest dat doet uitkijken naar de komst van de voltallige Fakkelbrigade.