Jazzband Led Bib geeft verkwikkend optreden in Paradox

Brits kwintet ‘jazzrockt’ uitgelaten en mixt stijlen behendig

Marco van Hoof ,

De mannen van Led Bib waren vrijdag in de Paradox voor een optreden van twee sets van ieder een uur. De band speelde met zichtbaar plezier stukken van haar nieuwe cd en combineerde jazz behendig met punk- en rockelementen.

Brits kwintet ‘jazzrockt’ uitgelaten en mixt stijlen behendig

De mannen van Led Bib waren vrijdag in de Paradox voor een optreden van twee sets van ieder een uur. De band speelde met zichtbaar plezier stukken van haar nieuwe cd en combineerde jazz behendig met punk- en rockelementen.

Het nummer waar de band mee opent, is een lekkere opwarmer en vanaf het tweede nummer is de toon definitief gezet. Drummer, componist en leider van de band Mark Holub speelt zijn drumloopjes met een aanstekelijke glimlach op zijn gezicht. Saxofonist Chris Williams, die ín de nummers lijkt te zitten (en dientengevolge zijn ogen ook als hij niet speelt vaak gesloten heeft), leeft zich volledig uit. Saxofonist Pete Grogan doet het wat rustiger aan en speelt voornamelijk de wat minder netelige gedeelten. Deze taakverdeling tussen beide saxofonisten zal de rest van de avond zo blijven.

Een nummer waar de term "gecontroleerde chaos" voor bedacht lijkt te zijn, wordt gevolgd door een mooi, rustig, bijna mystiek stuk, waarbij toetsenist Toby McClaren zijn Fender Rhodes verruild voor een heuse vleugel. Wanneer contrabassist Liran Donin (tevens bassist van de band) een stukje alleen speelt, kun je de barvrouw een glas horen vullen.

Na een uur is de eerste set klaar en volgt een half uurtje pauze. Op het podium wordt intussen een kleed gelegd, zodat de contrabas niet meer weg kan schuiven. Na de pauze pakt de band voor een ietwat uitgedund publiek de draad moeiteloos op met een tweede uur vol muzikale wendingen van hoog niveau. Een enkel stuk lijkt tijdloos; het lijkt alsof het niet bedacht is, maar er altijd al was. Ondertussen wordt een vermoeden bevestigd: de uitgelaten bassist Donin houdt van slappen, wat voor een stoer basgeluid zorgt dat meer doet dan enkel het ritme aangeven. Ook nu weer wordt een druk en swingend nummer gevolgd door een rustige melodie, alvorens ruimte te maken voor een symbiose van punkrock en oldschool jazz.

Tegen het einde van de avond stelt Holub de bandleden (nogmaals) voor en vertelt dat ze een boel nummers van het nieuwe album Sensible Shoes hebben gespeeld. Na een applaus dat terecht davert en een bisnummer waarin de jongens nog een keer enthousiast hun ding doen, gaan ze in de hal cd's aan de man brengen.