Jamie Stewart verraste afgelopen dinsdag in de Bat Cave met zijn vervreemdende geluid. De voorman van Xiu Xiu wist het publiek moeiteloos aan zich te binden.

LUCAS
Het openen van de avond is aan Lucas, de liedjesschrijver die we beter kennen als zanger van You, Me And Other People en Sofa. In een klein half uur speelt hij een variërende set aan kale liedjes die we aangekleed van You, Me And Other People kennen. Hoewel Lucas zelf de indruk heeft dat deze dag het grote ongeluk hem boven het hoofd hangt, is het een zeer mooie set. Zijn ellende lijkt dan ook beperkt te blijven tot het snijden van de hand en het laten vallen van de gitaar. Het publiek vindt het namelijk zo ellendig nog niet, zoals hun aandachtige stilte getuige. Lucas lijkt zelfs beter uit de verf te komen zonder You, Me And Other People, wat een compliment voor de nummers mag heten.

JAMIE STEWART
Na een korte ombouwtijd is het aan Jamie Stewart om het podium te bestijgen. Gelukkig is het publiek iets toegenomen, maar eigenlijk is het schandalig hoe weinig mensen bij de voorman van Xiu Xiu in de zaal staan. Noemenswaardig is echter wel dat alle aanwezigen de gehele show lang zwijgend en misschien zelfs verbijsterd staat te kijken.

Vanaf de eerste aanslag is duidelijk dat Stewart geen alledaagse aanpak heeft. Zijn liedjes kennen vreemde structuren, dissonante partijen en dat aangevuld met freaky geluidjes. Voor de geluidjes gebruikt hij samplers, fluitjes, zijn eigen stem een soort synthesizer touchpad en een aantal pedaaltjes aan zijn voeten. Dit alles in combinatie met zijn typische zangstem creëert een zeer eigen geluid. Beangstigend, beknellend soms, altijd verrassend. De sfeer die hij neer weet te zetten is er een van onthechting, vervreemding. En in kleine verhaaltjes geeft hij voortdurend het gevoel dat er iets ergs te gebeuren staat.

Stewart is niet een van de meest toegankelijke muzikanten, iets wat nog vergroot wordt door zijn minieme contact met het publiek. Tot in de stilte voorafgaand aan het laatste lied wisselt hij geen woord met het publiek. Dan klinkt "Thanks for coming, this will be my last song" en wordt dat nummer ook daadwerkelijk ingezet. Maar dan blijkt de ellende waar Lucas zo voor vreesde over te zijn geslagen op Stewart. Zijn sampler loopt meerdere malen vast, waarna hij besluit uit te leggen dat hij zou eindigen in een apocalyptisch en briljant einde. Dit gaat nu echter door technische problemen niet door. In plaats daarvan hangt hij nog een keer zijn gitaar om zijn nek en sluit af met een prachtige ballade. Daarmee is de avond compleet. Eén met mooie én vreemde liedjes. Om één van de bezoekers te citeren: "Raar..... Ja, raar."