De zogeheten aftrap zondagavond in de Dommelsch Zaal in 013 liet misschien wat langer op zich wachten dan gepland, geslaagd was het zeker. Met een show van SugaCane, waar menig Amerikaanse hiphopartiest een puntje aan kan zuigen, en de bom van energie van Onyx was ook deze Mic Check avond weer een succes te noemen.
CANE
Het laat iets langer op zich wachten dan op het schema staat, maar rond de klok van half tien is hij er dan toch: Cane. Dit zwaargewicht in de Nederlandse hiphop-scene staat inmiddels veertien jaar op de planken, maar hij laat vanavond wederom zien dat hij zijn kunstje nog lang niet verleerd is. Hij doet niet onder voor veel 'echte' rappers uit het grote Amerika en dat is meteen duidelijk als hij de stage op komt rennen. In een krap halfuurtje trakteert SugaCane de zaal op een nummer of tien. De beats zijn hard, de rijms vlijmscherp en de zaal geniet ervan. Met zo nu en dan een praatje tussendoor, waaronder zijn excuus voor de late aanvang (de dame van de navigatie werkte niet mee), houdt hij zijn deel van de avond dynamisch en met zijn krachtige show weet hij de zaal prima voor te bereiden op de energie die de mannen van Onyx vanavond ongetwijfeld ook zullen brengen.
ONYX
Na een korte rook-, drink- en plaspauze is het dan zover: de mannen van Onyx, de hoofdact van vanavond, worden aangekondigd. Als Fredro Starr en Sticky Fingaz het podium oprennen is het direct duidelijk: er zal gesprongen worden. Onder begeleiding van het legendarische nummer Bacdafucup, de intro van het gelijknamige debuutalbum van de mannen die vanavond speciaal naar Tilburg zijn gekomen voor de enige show in Nederland, wordt de stage bestormd door de twee. Tijdens de eerste paar nummers is al snel te zien dat Onyx nog steeds de energie heeft die hun sierde in de beginjaren (1993) en dat de (trouwe) fans vooraan nog steeds ontvankelijk zijn voor deze energie. Na een paar nummers al krijgen we het traditionele rondje dankbetuigingen aan alle grote namen in de hiphopscene. Jam Master Jay, Notorious B.I.G., Tupac Shakur, Big L; iedereen komt even voorbij. Om dit nog wat extra kracht bij te zetten gaan de mannen snel verder met hun snoeiharde explosieve show.
Na een nummer of wat komt de misschien wel grootste hit van Onyx langs; Slam. (Slam! Tutudu, tutudu; wie kent hem niet.) In het resterende halfuurtje worden van de overige albums, denk aan Shut 'Em Down, Bacdafucup, Pt. II en Triggernometry elk nog wat nummers gedaan, en dan lijkt het er al weer op te zitten voor vanavond. Host Lentini komt de planken al weer opgerold, en Fredro en Sticky verdwijnen achter de coulissen. Uiteraard komen de heren nog terug om aan de avond een waardig einde te breien. Ze doen dit met een paar nummers van elk van de soloalbums van de mannen, en de aankondiging van een nieuw album dat spoedig in de winkels zal liggen. Met hun brute beats, geschreeuw en pure energie weet Onyx de redelijk gevulde Dommelsch Zaal flink op z'n kop te zetten. (Misschien nam Sticky dit wat te serieus toen hij de drie meter hoge speakers beklom.) Een volgende Mic Check staat nog niet in 013's planning, maar na wederom een succes als vanavond kan dit niet lang op zich laten wachten.